چكيده
چكيده
در تحليل پوششي داده ها(DEA) ،استفاده از مدل¬ هايي با بازده به مقياس ثابت (CRS) احتياج به فرض تناسب كامل بين ورودي ها و خروجي ها دارد ولي ممكن است چنين تناسبي فقط بين زيرمجموعه اي از ورودي ها و خروجي ها وجود داشته باشد. در اين حالت با استفاده از مدل هاي بازده به مقياس متغير(VRS) ، كارايي مربوط به واحدهاي تصميم گيرنده، خوش بينانه در نظر گرفته مي شود. بنابراين به معرفي مدل بازده به مقياس تركيبي(HRS) مي-پردازيم كه اين مدل ها ضمن اينكه تناسب با شرايط فوق الذكر را پوشش مي دهد، تفكيك پذيري بهتري نسبت به مدل هاي VRS دارند. در بعضي حالات، تفكيك پذيري مدل هاي HRSحتي بهتر از مدل هاي CRSنيز خواهد بود. در اين پايان نامه، مدل HRS روي يك بانك تخصصي در ايران انجام شده است و نتيجه آن آورده شده است.
واژگان كليدي: تحليل پوششي داده ها، كارايي، بازده به مقياس تركيبي
