چكيده
چكيده
يكي از اهداف برنامه ريزان شهري جانمايي صحيح مراكز خدماتي عمومي مي باشد به گونه اي كه علاوه بر جلب رضايت شهروندان، مانع از ازدحام و ترافيك ناشي از مراجعه مردم به اين مراكز گردند. يكي از اين مراكز خدماتي كه سهم به سزايي در شبكه حمل و نقل شهري دارد، جايگاه هاي عرضه سوخت به خصوص بنزين مي باشند. شبكه فعلي جايگاه هاي بنزين با توجه به گسترش ناوگان حمل و نقل ٬ علاوه بر كمبود ظرفيت سوخت رساني ٬ عمدتاً به سبب توزيع نامناسب جغرافيايي جوابگوي نيازها نمي باشد لذا لازمست جهت ارائه الگوي توسعه شبكه جايگاه هاي سوخت شهري ٬ مدل مكانيابي بهينه جايگاه ها مورد مطالعه قرار گيرد تا توزيع صحيح جايگاه ها در سطح شهر علاوه بر جلوگيري از مشكلاتي كه در آينده بر شهر تحميل مي گردد ٬ مانع از اتلاف انرژي و بهره وري از امكانات و منابع موجود گردد.
در اين رساله ما با ارائه مدلي رياضي بر پايه مدل مسئله پوشش و با تابع هدف غير خطي، به مكانيابي جايگاه هاي سوخت شهري پرداخته و در سطح استراتژيك به تصميم سازي در اين حوزه پرداخته ايم. در گام بعد در و در سطحي تكنيكال، با استفاده از شبيه سازي به تعيين تعداد سكو ها و ظرفيت هر كدام از جايگاه هاي جانمايي شده در مرحله اول، مبادرت نموده ايم. سپس از اين مدل در مورد شهر پرديسان قم استفاده نموده ايم. در انتها به اولويت بندي احداث اين جايگاه ها و تعيين زمان تقريبي آن پرداخته ايم.
واژه هاي كليدي: مكانيابي، مسئله پوشش، جايگاه عرضه بنزين، شبيه سازي، تعيين ظرفيت.
