14407

14407

بررسي تاثير اعمال اثرات حوزه نزديك در مقاوم سازي سازه بتني

كارشناسي ارشد

سازه

اسفند 1393

اسفند 1393

دكتر احمد نيكنام

عمران

چكيده تحقيقات اخير نشان داده است حركات حوزه نزديك گسل ، كه عامل اصلي خرابي در زلزله هايي مثل نورث ريج و كوبه بوده است ، تفاوت هاي عمده اي با زلزله هاي معمولي دور از گسل دارد. ركوردهاي نزديك گسل حاوي حركت پالس گونه هستند كه انرژي زيادي را در ابتداي ركورد به سازه وارد مي كند. اين حركات پالس گونه بويژه در جهت پيش رو شايع است ، جايي كه گسيختگي گسل با سرعتي معادل سرعت موج برشي رخ مي دهد. الگوي انتشار جابجايي برشي گسل موجب شده پالس معمولا در جهت عمود بر گسل باشد. در اين پايان نامه به بررسي تفاوت پاسخ سازه هاي بتني در معرض ركوردهاي معمولي و ركوردهاي داراي اثر جهت داري، از لحاظ مقاومتي و شكل پذيري ، پرداخته شده است. به اين منظور سه سازه 5 ، 10 و 15 طبقه قاب خمشي بتني مدلسازي شده و از تحليل ديناميكي تاريخچه زماني غير خطي استفاده شده است. براي انجام تحليل دو مجموعه هفت تايي از ركوردهاي معمولي و ركوردهاي داراي اثر جهت داري انتخاب و با طيف طرح استاندارد خاك نوع 3 ، با ضوابطي كه در ويرايش چهارم استاندارد 2800 ذكر شده ، مقياس شده اند. بعد از اعمال ركوردها به سازه ها ، پاسخ هاي بدست آمده ميانگين گيري شده و با هم مقايسه شده اند. همچنين به منظور تعيين سطح عملكردي سازه هاي مذكور از روش استاتيكي غير خطي و نيز ديناميكي غير خطي استفاده شده است.براساس نتايج بدست آمده نياز مقاومتي و شكل پذيري سازه ها تحت ركوردهاي داراي اثر جهت داري نسبت ركوردهاي معمولي افزايش مي يابد و اين افزايش در نياز شكل پذيري بيش تر است. واژه هاي كليدي: حوزه نزديك گسل ، حركت پالس گونه ، نياز شكل پذيري ، ارزيابي عملكردي