-
شماره ركورد
15586
-
شماره راهنما(اين فيلد مربوط به كارشناس ميباشد لطفا آن را خالي بگذاريد)
654654654222654
-
پديد آورنده
حانيه نسيمي
-
عنوان
مدل سازي انتقال جرمي رهايش دارو از يك بافت پليمري
-
مقطع تحصيلي
كارشناسي ارشد
-
رشته تحصيلي
شيمي - گرايش فرآيندهاي جداسازي
-
سال تحصيل
بهمن ماه 1394
-
تاريخ دفاع
بهمن ماه 1394
-
استاد راهنما
دكتر سيد نظام الدين اشرفي زاده
-
چكيده
چكيده
در اين پروژه ابتدا مدل¬هاي رياضي استفاده شده براي تعيين سينتيك رهايش دارو در حالت¬هاي مختلف بررسي شد. استفاده از مدل سازي رياضي براي طراحي يك نوع خاص از سيستم¬هاي رهايش دارو پيش بيني تأثير پارامترهاي تأثير¬گذار را بر سينتيك رهايش ممكن مي¬كند. در بين مدل¬هاي موجود از دو مدل هوپفنبرگ و كورسمير پپاس جهت تخمين كرويت ذرات و نوع مكانيزم رهايش (نفوذ بر مبناي قانون فيك يا نفوذ غير فيكي) استفاده شده است كه بر مبناي مدل كورسمير پپاس مكانيزم رهايش حالتي غير از نفوذ دارد. جهت مدل سازي مكانيزيم رهايش از حل معادله¬ي نفوذ استفاده شد و از آنجا كه مكانيزيم رهايش از قانون فيك به تنهايي پيروي نمي¬كند لذا استفاده از معادله¬ي نفوذ به تنهايي خطاي زيادي به همراه دارد. تغيير ضريب نفوذ با زمان از جمله فاكتورهايي است كه تأثير مستقيم بر دقت پاسخ¬هاي به دست آمده از معادله¬ي نفوذ دارد. با شروع فرانيد رهايش و گذشت زمان با توجه به تورم و تخريب پليمر احاطه كننده¬ي دارو ضريب نفوذ دارو به داخل آب افزايش پيدا مي¬كند و به همين دليل در جهت كاهش خطاي معادله¬ي نفوذ از ضريب نفوذ اصلاح شده با زمان استفاده شده است. جهت تخمين پارامتر موجود در معادله¬ي اصلاح شد¬ه¬ي ضريب نفوذ كه به صورت پارامتر a معرفي شده از داده¬هاي آزمايشگاهي مربوط به داروي دسموپرسين احاطه شده با پليمر كيتوسان در حالت كروي استفاده شده است. تخمين پارامتر و قرار دادن آن در معادله¬ي ضريب نفوذ و حل معادله¬ي نفوذ باعث كاهش 20 درصدي خطا براي پاسخ¬هاي به دست آمده از معادله¬ي نفوذ براي داروي دسموپرسين احاطه شده با كيتوسان شده است. بررسي¬هاي انجام شده با استفاده از داده¬هاي تجربي براي اين دارو و پليمر در غلظت مختلف بارگذاري دارو نشان داد كه پارامتر a به غلظت داروي بارگذاري شده بستگي ندارد. جهت بررسي وابستگي a به نوع پليمر، پليمرهاي مختلف با چگالي¬هاي متفاوت نظير پلي اتيلن گلايكول و پلي لاكتيك گلايكوليك اسيد با چگالي بررسي شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه با افزايش چگالي پليمر مقدار a كاهش پيدا مي¬كند و هم¬چنين خطاي حل مدل نفوذ افزايش پيدا مي¬كند.
واژههاي كليدي: رهايش دارو، كيتوسان، دسموپرسين، مدل سازي ، ضريب نفوذ اصلاح شده
-
لينک به اين مدرک :