17105

17105

تحليل و مدلسازي مكانيابي تسهيلات جايگزيني سوخت سبز (با استفاده از بيواتانول توليدي از پسماند كشاورزي) در مصرف سوخت حمل و نقل كشور

كارشناسي ارشد

مديريت سيستم و بهره وري

آبان ماه 1395

دكتر سيد محمد سيد حسيني

دكتر ارمين جبارزاده

صنايع

نياز روز افزون به سوخت‌هاي فسيلي، كاهش ذخاير موجود و آلودگي هاي زيست محيطي از مهم ترين انگيزه هاي يافتن منابع جديد انرژي و توسعه سوخت سبز در كشور هستند. اگر روند تكيه بر سوخت‌هاي فسيلي ادامه يابد با توجه به ذخاير محدود موجود، در آينده نزديك، جهان با مشكلات فراواني در عرصه محيط زيست و كمبود مواد اوليه مواجه خواهد شد. با توجه به روند افزايشي مصرف بنزين در سطح كشور كه مي‌توان آن را به منزله‌ي افزايش مصرف ماده خطرناك MTBE دانست، ايران نيز بايد به دنبال يافتن جايگزين مناسبي براي اين ماده خطرناك باشد. زيست توده يكي از بهره ورترين منابع به منظور توليد بيواتانول وسوخت سبز در سال هاي اخير توجهات زيادي را به خود جلب كرده است. با توجه به پتانسيل هاي كشور در بخش كشاورزي مي‌ توان از پسماندهاي كشاورزي به عنوان منبع مهم زيست توده در كشور به منظور توليد سوخت سبز بهره برد. اين مطالعه به منظور توسعه چنين سوخت هايي در كشور به ارائه‌ي رويكرد دو مرحله اي طراحي زنجيره تأمين سوخت سبز و مكان يابي محل بهينه جهت احداث كارخانه بيواتانول حاصل از پسماندهاي كشاورزي در كشور مي‌پردازد. در مرحله اول با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) و فرآيند تحليل سلسله مراتبي(AHP) ناحيه گسترده كشور را به مناطق مناسب جهت احداث كارخانه محدود مي كند و مكان هاي بالقوه جهت استقرار تجهيزات شناسايي مي شوند. در مرحله دوم مدل چند هدفه فازي با در در نظر گرفتن ابعاد پايداري زنجيره تأمين (اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي) به منظور تعيين مكان بهينه جهت احداث كارخانه بيواتانول ارائه مي شود. نتايج نشان مي‌دهد كه با استفاده از پسماندهاي كشاورزي به عنوان مواد اوليه جهت توليد بيواتانول در كشور، احداث كارخانه بيواتانول به منظور تركيب آن با بنزين و توليد سوخت سبز داراي توجيه است. باتوجه به صرفه هاي زيست محيطي حاصل از جايگزيني سوخت سبز در سيستم حمل ونقل كشور، در صورتيكه از نسل دوم زيست توده به منظور تهيه بيواتانول استفاده شود، سوخت سبز توان رقابت با سوخت هاي فسيلي كنوني راخواهد داشت. واژه هاي كليدي: سوخت سبز، پسماندهاي كشاورزي، بيواتانول سوختي، GIS، زنجيره تأمين، مكان يابي تسهيلات.

1396/01/23

1/1/1900 12:00:00 AM

نياز روز افزون به سوخت‌هاي فسيلي، كاهش ذخاير موجود و آلودگي هاي زيست محيطي از مهم ترين انگيزه هاي يافتن منابع جديد انرژي و توسعه سوخت سبز در كشور هستند. اگر روند تكيه بر سوخت‌هاي فسيلي ادامه يابد با توجه به ذخاير محدود موجود، در آينده نزديك، جهان با مشكلات فراواني در عرصه محيط زيست و كمبود مواد اوليه مواجه خواهد شد. با توجه به روند افزايشي مصرف بنزين در سطح كشور كه مي‌توان آن را به منزله‌ي افزايش مصرف ماده خطرناك MTBE دانست، ايران نيز بايد به دنبال يافتن جايگزين مناسبي براي اين ماده خطرناك باشد. زيست توده يكي از بهره ورترين منابع به منظور توليد بيواتانول وسوخت سبز در سال هاي اخير توجهات زيادي را به خود جلب كرده است. با توجه به پتانسيل هاي كشور در بخش كشاورزي مي‌ توان از پسماندهاي كشاورزي به عنوان منبع مهم زيست توده در كشور به منظور توليد سوخت سبز بهره برد. اين مطالعه به منظور توسعه چنين سوخت هايي در كشور به ارائه‌ي رويكرد دو مرحله اي طراحي زنجيره تأمين سوخت سبز و مكان يابي محل بهينه جهت احداث كارخانه بيواتانول حاصل از پسماندهاي كشاورزي در كشور مي‌پردازد. در مرحله اول با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) و فرآيند تحليل سلسله مراتبي(AHP) ناحيه گسترده كشور را به مناطق مناسب جهت احداث كارخانه محدود مي كند و مكان هاي بالقوه جهت استقرار تجهيزات شناسايي مي شوند. در مرحله دوم مدل چند هدفه فازي با در در نظر گرفتن ابعاد پايداري زنجيره تأمين (اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي) به منظور تعيين مكان بهينه جهت احداث كارخانه بيواتانول ارائه مي شود. نتايج نشان مي‌دهد كه با استفاده از پسماندهاي كشاورزي به عنوان مواد اوليه جهت توليد بيواتانول در كشور، احداث كارخانه بيواتانول به منظور تركيب آن با بنزين و توليد سوخت سبز داراي توجيه است. باتوجه به صرفه هاي زيست محيطي حاصل از جايگزيني سوخت سبز در سيستم حمل ونقل كشور، در صورتيكه از نسل دوم زيست توده به منظور تهيه بيواتانول استفاده شود، سوخت سبز توان رقابت با سوخت هاي فسيلي كنوني راخواهد داشت. واژه هاي كليدي: سوخت سبز، پسماندهاي كشاورزي، بيواتانول سوختي، GIS، زنجيره تأمين، مكان يابي تسهيلات.