17272

17272

طراحي مركز موسيقي در محل سيلوي قديم شيراز با رويكرد ميان افزايي در بناهاي باارزش شهري

كارشناسي ارشد

فناوري معماري

ارديبهشت 1396

دكتر احمد اخلاصي

معماري و شهرسازي

نگاهي بر نظريات و تفكرات جهاني، گوياي اين امر است كه امروزه بسياري از شهرهاي جهان، محدوديت هايي براي رشد و توسعه پراكنده در پيرامون شهرها اعمال مي كنند. اين مرزها مي تواند توسعه را به سمت مراكز شهري و مناطق فرسوده تشويق كند كه در اين حالت، شكل توسعه مجدد يا "ميان افزا" به خود مي گيرد و به عنوان رويكردي پايدار در جهت ايجاد شهر پايدار مورد توجه گرايش هاي جديد معماري و شهرسازي قرار دارد. توسعه ميان افزاي موفق، با دقت مضاعف، ساختارهاي جديد را به زمينه شهر پيوند مي دهد. ساختمان هاي ميان افزا همچون كاربري هاي ارزش افزا، مطلوبيت مورد نياز را به بافت هاي موجود شهري اضافه مي كند و تلاش مي كند تا امكانات موجود و آنچه قادر است ساخته شود را با هم درنظر بگيرد. در اين راستا شناسايي الگوي مناسب طراحي براي پروژه هاي ميان افزا ميزان اثرگذاري آن را تضمين مي كند. در اين تحقيق براي تهيه الگوي مناسب طراحي به روش توصيفي-تحليلي ابتدا گذري بر مفاهيم شهر پايدار، اصول طراحي پايدار و از آن ره، تجديد حيات پايدار اراضي بازيافتي به عنوان يكي از اصول طراحي شهري پايدار داشته و در ادامه، توسعه ميان افزا به عنوان يكي از روش هاي توسعه مجدد در تجديد حيات پايدار، مطرح خواهد شد. سپس در قالب يك تقسيم بندي محتوايي با سيري در مفاهيم ميان افزايي و مباحث مرتبط با آن بُعد محتوايي اين توسعه ها در قالب ابعاد كيفي طراحي معماري بررسي گشته است. نهايتاً نيز نتيجه پژوهش در قالب اصول طراحي معماري ميان افزا ذكر شده و در انتها نيز نمونه موردي از اين توسعه مورد بررسي و تحليل قرار داده شده و پيشنهادات توسعه با رويكرد فناوري بيان گشته است.

1396/02/23

5/2/2018 12:00:00 AM