25406

بررسي نقش توسعه ميان افزاي شهري با رويكرد ارتقا ظرفيت هاي محيط زيستي (مطالعه موردي: شهر نور)

كارشناسي ارشد

برنامه ريزي منطقه اي

1397-1400

1400/03/09

دكتر سيد مجيد مفيدي شميراني

دكتر محمد صالح شكوهي بيدهندي

هنر و معماري

افزايش مصرف¬گرايي انسان¬ها، آسيب¬هاي جدي و غير قابل جبراني به محيط‌زيست وارد كرده است. در شهرهاي گردشگرپذير كه داراي منابع طبيعي هستند، محيط‌زيست در خطر بيشتري قرار مي¬گيرد. شهرهاي شمالي ايران به دليل ساخت‌وسازهاي پرشمار از جمله ويلا، هتل و يا مراكز خريد، ساليانه منابع طبيعي ارزشمندي را از دست مي‌دهند. پرسش اين است كه آيا مي-توان با رويكرد توسعه ميان¬افزا، مانع تخريب منابع طبيعي شد و از اين طريق به حفظ و ارتقاء ظرفيت¬هاي محيط زيستي كمك كرد؟ در اين پژوهش شهر نور در استان مازندران كه يكي از اين شهرهاي گردشگرپذير است، مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اين پژوهش بررسي نقش توسعه ميان افزا در شهر نور است. اين پژوهش از نوع كاربردي و تركيبي يا مختلط است. شناخت وضع موجود اين شهر به‌وسيله مطالعات كتابخانه¬اي، طرح¬هاي فرادست، مصاحبه و برداشت ميداني صورت‌گرفته است. سپس با استفاده از روش AWOT تحليل آن انجام شده است. نتيجه به دست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد، توسعه شهر نور بيروني و به سمت جنگل¬ها بوده است. همچنين ساخت‌وسازها بدون توجه به حريم دريا صورت گرفته است. يافته¬ها نشان مي¬دهند كه در اين شهر به دليل داشتن 118 هكتار زمين باير و وجود خانه¬هاي بومي با حداكثر سه طبقه امكان به‌كارگيري توسعه ميان افزا وجود دارد. در ادامه اين تحقيق، راهكارهاي اجرايي جهت بهبود و برنامه¬ريزي براي ساخت‌وسازهاي جديد ارائه نموده است.

1400/07/28

Investigating the role of infill development with the approach of improving environmental capacities (case study: Noor city)

5/30/2022 12:00:00 AM

Increasing human consumerism has caused demure and irreparable damage to the environment. In tourist cities that have natural resources, the natural environment is at greater risk. The northern cities of Iran lose valuable natural resources every year due to numerous constructions such as villas, hotels, or shopping malls. The main question is whether the Intermediate development approach can prevent the destruction of natural resources and thus help maintain and enhance environmental capacity. In this study, the city of Noor in Mazandaran province, one of these tourist cities, has been studied. The purpose of this study is to investigate the role of intermediate development in the city of Noor. This research is of applied and combined or mixed type. A Survey of the Noor city has been done through library studies, upstream projects, interviews, and field surveys. Then it is analyzed using the AWOT method. The result obtained from this research shows that the development of Noor city has been external light and towards the forests. Also, the constructions have been done without considering the sea area. Findings show that in this city, due to having 118 hectares of barren land and indigenous houses with a maximum of three floors, it is possible to use interdependent development. In the continuation of this research, practical solutions for improvement and planning for new constructions have been presented.

توسعه ميان افزا , ظرفيت زيست محيطي , ردپاي اكولوژيك , شهر نور

intermediate development , environmental capacity , ecological footprint , Noor city