26133

طراحي مسير پياده و تأثير آن بر كيفيت زندگي با رويكرد افزايش حس سرزندگي و حضورپذيري(مورد مطالعاتي:خيابان چهارباغ بالا اصفهان)

كارشناسي ارشد

مهندسي شهرسازي گرايش طراحي شهري

بهمن 1397

1400/08/12

دكتر مصطفي بهزادفر

معماري و شهرسازي

امروزه به دليل استفاده روزافزون از وسايل نقليه، تعاملات انساني در حال ناپديد شدن مي باشند. همچنين، كمبود فضاهاي فعاليت جمعي در شهرها و مسافت زياد بين كاربريها يا مراكز فعاليتي، از جمله عواملي هستند كه روابط اجتماعي انسانها را كاهش داده اند و باعث ارتقا ناامني در محيط شهري و كاهش چشمگير سرزندگي و حضورپذيري در فضاي شهري شده است.يكي از مهمترين عوامل موثر در اين زمينه، گسترش پياده راه ها و پياده مداري مي باشدكه اين بخش از شهر براي شهروندان چندان جذابيتي نداشته باشد و مردم به پياده روي در آن تمايل كمتري نشان دهند . عواملي چون كاربري هاي ناسازگار، تداخل حركت سواره و پياده، عرض كم معابر، عدم امكان دسترسي سواره،عدم وجود امنيت و عدم پاسخگويي خدمات به نيازهاي امروزين شهروندان اين موضوع را تشديد نموده اند. بدين منظور، با برنامه ريزي بهينه و ايجاد پياده راه ها مي توان مردم را از نتايج زيانبار عدم تحرك و تضعيف ارتباطات اجتماعي رهايي بخشيد .در تحقيق حاضر كه جزء پژوهش هاي كاربردي است؛ سعي شده است با استفاده از شيوه توصيفي- تحليلي به بررسي چگونگي طراحي مسير پياده و تاثيري كه بر كيفيت زندگي، سرزندگي و حضورپذيري مي گذارد ، پرداخته مي شود.در نهايت در قالب مولفه هاي عملكردي ، كالبدي ،‌معنايي و زيست محيطي و برسي شاخص هاي مربوط به هر مولفه تلاش شد با ايجاد تعادل بين ابعاد انساني و فضايي شهر بتوان هندسه فضاي شهر را به هندسه اجتماعي و انساني آن نزديك تر ساخت و راهكارهايي چون:آرامسازي محور از طريق كاهش مسير حركت سواره و اولويت دهي به حركت پياده، مسير ويژه پياده در محور مياني و ايجاد فضاهاي مكث در محور مياني، تعريض و اصلاح پياده روهاي شرقي و غربي ،مسير ويژه و ايمن دوچرخه با عرض مناسب در طول محور چهارباغ بالا، عدم وجود موانع فيزيكي در طول محور مياني در جهت تسهيل حركت پياده و توجه به گروه هاي آسيب پذير و همچنين ايجاد فضاهاي مكث خطي (پاركلت) در حاشيه پياده روهاي شرقي و غربي و نقطه اي جهت ارتقاء تعاملات اجتماعي و آسايش شهروندان كه منجر به افزايش سرزندگي و حضور پذيري ايشان مي گردد،‌در نظر گرفته شده است.

1400/11/30

Pedestrian path design and its effect on quality of life with the approach of increasing the sense of vitality and presence (Case study: Chaharbagh Bala St., Isfahan)

11/3/2022 12:00:00 AM

Today, due to the increasing use of vehicles, human interactions are disappearing. Also, the lack of collective activity spaces in cities and the long distance between uses or activity centers are among the factors that have reduced human social relations and have promoted insecurity in the urban environment and significantly reduced vitality and presence in the urban space. The most important factors in this regard are the expansion of sidewalks and sidewalks that this part of the city is not very attractive to citizens and people are less inclined to walk in it.Factors such as incompatible uses, interference of carriage and pedestrian movement, narrow width of roads, lack of access to carriage, lack of security and lack of service to the needs of today's citizens have exacerbated this issue. To this end, with optimal planning and the creation of sidewalks, people can be freed from the harmful consequences of inactivity and weakening of social relations.In the present study, which is part of applied research; Attempts have been made to use descriptive-analytical methods to study how to design a footpath and the effect it has on quality of life, vitality and attendance. Finally, in the form of functional, physical, semantic and environmental components and index analysis Related to each component, an attempt was made to bring the geometry of the city space closer to its social and human geometry by creating a balance between the human and spatial dimensions of the city, and solutions such as:Axis relaxation by reducing the riding path and prioritizing pedestrian movement, special pedestrian path in the middle axis and creating pauses in the middle axis, widening and modifying the east and west sidewalks, special and safe bicycle path with appropriate width along the Chaharbagh axis Above, the absence of physical barriers along the middle axis to facilitate pedestrian movement and attention to vulnerable groups, as well as the creation of linear pause spaces (parquet) along the east and west sidewalks and a point to promote social interaction and citizen comfort that leads It is intended to increase their vitality and presence.

مسير پياده , كيفيت زندگي , سرزندگي , حضورپذيري , خيابان چهار باغ بالا اصفهان

Footpath , Quality of Life , Vitality , Attendance , Chaharbagh Bala Street, Isfahan

مريم نصيرزاده

مريم نصيرزاده