چكيده
چكيده
انواع سازه ها مستعد خسارتهاي سازه اي به دلايل مختلفي از جمله خستگي ، خوردگي ، اشكالات ساخت ،
تنش پس ماند ، تنش هاي حرارتي و زلزله مي باشند . لذا در سالهاي اخير ، تحقيق و پژوهش پيرامون توانايي
تحت نظر قرار دادن يك سازه و تعيين آسيب ديدگي هاي احتمالي آن در زودترين مرحله ي ممكن ، در تمام
رشته هاي مهندسي ، از جمله رشته هاي مهندسي عمران ، مكانيك و هوافضا اهميت ويژه اي پيدا كرده است.
وابسته بودن خواص ارتعاشي سازه مانن د فركانس هاي طبيعي و شكل هاي مودي به خواص فيزيكي آن مانند
سختي و جرم المان هاي سازه اي ، باعث شده است تا محققين در سال هاي اخير ، تلاش هاي زيادي را در جهت
توسعه ي روش هاي تعيين آسيب ديدگي سازه و ارزيابي سلامتي آن بر اساس خواص ارتعاشي سازه ، انجام
دهند. اگر چه در بعضي از موارد ، موفقيت هايي هم بدست آمده است ، ليكن بنظر مي رسد ، اين زمينه قابليت
تحقيق و پژوهش بسيار بيشتري را داراست و مي تواند در آينده نقش بسزايي را در ارتقاء بازدهي بهره برداري
سازه ها ، ايفا كند.
هدف از اين تحقيق بررسي برخي از روش هاي موجو د در زمينه ي ارزيابي آسيب ديدگي سازه بر اساس
خواص ارتعاشي و تعيين تركيب مناسبي از آنها جهت دستيابي به نتايج مطلوب و با دقت بالا مي باشد . به همين
منظور تلاش شده است بر اين اساس نرم افزاري گسترش داده شود و با انجام عمليات مو اردي كه خسارت از
پيش مشخصي دارند ، اعتبار هر روش و تركيب آنها مورد بررسي قرار گيرد
