چكيده
كنترل پيش بين مبتني بر مدل يكي از پركاربردترين كنترل كننده هاي پيشرفته است كه به دليل
سادگي و نيز قابليت سر و كار داشتن با محدودي تهاي موجود در پروسه هاي مختلف، به طور وسيع در
صنايع مورد استفاده قرار مي گيرد. مهم ترين بخش در طراحي كنترل كننده پيش بين، يافتن مدلي است
و به ويژه خروجي هاي آينده به دست دهد. زمينه اصلي اين تحقيق، Plant كه توصيف مناسبي از رفتار
يافتن مدلي است كه در تناسب با اهداف كنتر لكننده پيش بين باشد، موضوعي كه در ده ههاي اخير
مورد توجه محققان قرار گرفته است. از ميان رويكردهاي « شناسايي براي كنترل پيش بين » تحت عنوان
MPC-Relevant ) MRI متعدد به شناسايي براي كنترل پيش بين، در اينجا تمركز بر روي روش
است كه م يكوشد تا با شناسايي مدل نويز ب هطور مناسب، توانايي مدل را در (Identification
پيش بيني خروجي افزايش دهد. بنابراين انتظار م يرود عملكرد كنترل كننده با استفاده از اين مدل
بهبود يابد.
و پياده سازي روش « شناسايي مرتبط با كنترل پيش بين » در اين تحقيق، پس از مطالعه مباني نظري
با اين روش « اثر متقابل گلوكز انسولين » بر روي يك سيستم نمونه، شناسايي و كنترل سيستم MRI
كمينه سازي خطاي » انجام شده است و نتايج با سيستم كنترلي مشابهي كه از روش شناسايي رايج
را در افزايش توانايي MRI استفاده مي كند مقايسه شده اند. شبيه سازي ها توانمندي روش « پيش بيني
پيش بيني خروجي مدل و بهبود عملكرد كنترل كننده پيش بين تاييد مي كنند.
مدلسازي نويز، سيستم ،(MRI) كلمات كليدي: شناسايي سيستم، شناسايي مرتبط با كنترل پيش بين
اثر متقابل گلوكز-انسولين
