چكيده
چكيده
"خانه بلافصل ترين فضاي مرتبط با آدمي است . به طور روزمره از او تاثير مي گيرد و بر او تاثير مي گذارد . اولين فضايي است كه آدمي احساس تعلق فضايي را در آن تجربه مي كند."(تادائو آندو) اهميت موضوع خانه و فضاي مسكوني چنان آشكار و مسلم است كه به نظر مي رسد فضاي سكونت مهمترين و اساسي ترين موضوع معماري باشد. از طرفي با وجود شكل نازيباي شهر تهران، كاهش سطح سليقه ي شهري، ساخت و ساز بساز بفروشي چه در سطح مسكن گران قيمت، چه توليد ارزان و چه انبوه سازي ما را بر آن كرد در صدد جستجوي راهكار و پيشنهادي براي حل اين چالش و بيرون رفت از اين معضل باشيم. در جستجوي الگوها، الگوي معماري ايراني نه فقط در عملكردها كه در روحيه و هويت فضا به نظر كاملترين و صحيح ترين جواب موجود بود. در اين پروژه سعي شد علاوه بر ملاحظات دستورالعملي و ضوابط حاكم بر ساخت و ساز شهر، روحي از هويت معماري سنتي ايراني و حس فضايي آن در پروژه دميده شود و گوشه اي از كيفيات فضايي معماري ايراني در فضاهاي مجموعه حضور يابد. الگو گيري از حياط مركزي و محله ي ايراني، استفاده از روابط فضايي خانه هاي سنتي و استفاده از جزئيات سنتي در فضاهاي داخلي و خارجي بخشي از اين اقدامات بود.
