چكيده
معماري هنر و دانش طراحي بنا‌ها و ساير ساختارهاي كالبديست. طراحي معماري در اصل استفاده خلاقانه از توده، فضا، بافت، نور، سايه، مصالح، برنامه و عناصر برنامه‌ريزي مانند هزينه، ساخت و فناوري است به منظور دستيابي به اهداف زيباشناختي، عملكردي و اغلب هنري.
آثار معماري به عنوان نمادهاي فرهنگي، سياسي و اجتماعي يك كشور شناخته مي شوند. تمدن‌‌هاي تاريخي نخست از طريق همين آثار معماري شناخته مي‌شوند. آثاري كه پيوند دهنده مهم خودآگاهي‌هاي اجتماعي بوده‌اند. شهرها، مذاهب و فرهنگ‌ها از طريق همين يادواره ها خود را مي‌شناسانند.
در پي رفع اين دغدغه و تلاش براي شناساندن هرچه بيشتر اين آثار و نيز ارتباط نزديك‌تر آنها با عموم مردم، طراحي يك موزه با محوريت معماري ايراني در دستور كار قرار گرفت.
اين فضا در زميني به مساحت 1 هكتار باتوجه به پرداختن به شش شيوه‌ي معماري ايراني در عين شفافيت و سادگي فرم، سيال و با هندسه اي فرم‌زدا (Deconstruction) طراحي شد تا روايت‌گري بي‌طرفانه‌اي از معماري ايران بكند و وابسته به شيوه‌اي خاص نباشد چرا كه هركدام از شيوه‌هاي معماري ايراني از لحاظ زماني و مكاني گسترده و پهناور مي‌باشند.
در ابتداي تحقيق به بيان كليت موضوع براي آشنايي با اهميت پروژه پرداخته‌شده و سپس با توجه به نكات استخراج شده از نمونه‌هاي مشابه خارجي و داخلي در اين زمينه، روند طراحي پروژه "موزه معماري ايران" شكل گرفت.
واژه‌هاي كليدي: معماري، طراحي، موزه، هندسه‌‌ي فرم‌زدا، شيوه‌هاي معماري ايراني
