7396

طراحي مركز توانبخشي معلولين جسمي-حركتي در شهر تهران

كارشناسي

مهندسي معماري

1399

دكتر عباس تركاشوند

1400/07/12

مهندسي معماري و شهرسازي

Rehabilitation Center for the Physically Handicapped

معلوليت به مثابه پديده اي زيستي و اجتماعي، واقعيتي است كه تمام جوامع،صرف نظر از ميزان توسعه يافتگي،اعم از كشور هاي صنعتي و غير صنعتي با آن مواجه هستند.ارزيابي فضاهاي عمومي با توجه به نياز هاي معلولان و جانبازان و برنامه ريزي براي آن،يكي از ضروريات هر جامعه،بخصوص جامعه ماست كه بعد از جنگ تحميلي با جمع كثيري از جانبازان و معلولان مواجه شده است. با توجه به شواهد آماري مبني بر افزايش درصد افراد فراتر از 65 سالگي و افراد مبتلا به معلوليت،مجمع عمومي سازمان ملل در سال 1993 به تدوين قواعد پر اهميت و تعيين كننده كيفيت زندگي اين افراد بر پايه برابري فرصت ها پرداخت.اما در كشورمان ايران با وجود افزايش 2.2 درصدي جمعيت معلولين طي 25 سال گذشته،بدون در نظر گرفتن ابعاد روحي و اجتماعي سلامت،با تمركز بر توانبخشي پزشكي،موجب به انزوا كشانده شدن هر چه بيشتر اين افراد در جامعه شده است.محيط بايد براي افراد معلول آماده سازي شود و راهكار هايي براي تامين نياز استفاده كنندگان و گروه هاي ذي نفع به طور همزمان ارائه گردد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي و ارزيابي مجموعه اي كامل جهت توانبخشي اين عزيزان و طراحي مجموعه اي براي توانبخشي پزشكي،حرفه اي،آموزشي و اجتماعي با توجه به نياز هاي معلولان و جانبازان جسمي-حركتي و ارائه فضاي جمعي مطلوب براي كاركنان و مراجعه كنندگان است.فضايي كه مشاركت كامل افراد معلول در زندگي اجتماعي،برابري حقوق آنان ،ايجاد فرصت هاي برابر و سهم برابر در طراحي معماري فضاهاي جمعي تحقق يابد.

توانبخشي , معماري براي معلولين , معلولين جسمي-حركتي , فضاي جمعي