تحوالت اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهان بعد از جنگ جهاني دوم به ويژه در زمينه سهولت تحرك و جابجايي در رابطه
با بهبود راه هاي ارتباطي و حمل و نقل، افزايش اوقات فراغت، گسترش شهرنشيني، افزايش آلودگي محيط زيست، بهبود رفاه
اجتماعي و امكان تخصيص بخشي از درآمد براي امور غير ضروري موجب رواج گردشگري روستايي و به تبع آن خانه هاي دوم
در بسياري از كشور هاي جهان شد. در ايران نيز به ويژه در نواحي كوهستاني مجاور شهر هاي بزرگ و همچنين در سواحل
درياي خزر از چند دهه گذشته خانه هاي دوم يا خانه هاي تعطيالت با هدف گذراندن اوفات فراغت گسترش يافته است. پيدايش
اين پديده و رشد سريع آن با تحوالت اقتصادي-اجتماعي شهرها به ويژه با رشد فيزيكي، افزايش تراكم جمعيت و آلودگي زيست
محيطي در رابطه است. در اين تحقيق با شناخت پيامد هاي عميق اين پديده بر نواحي روستايي و كوهستاني به تهيه طرحي
راهبردي اقدام گرديده است تا بتوان از ساختوسازهاي غيرمديريتي و تخريب منابع سبز جلوگيري و به بهبود آنها پرداخت
كليدواژه ها
خانههاي دوم , گرشگري , روستايي , منابع سبز , ويلا , شهرك ويلايي , مازندران , رويان
