8966

تاثير مورفولوژي ذرات سيليسيم اتكتيك روي قابليت شكل پذيري آلياژ ريختگي A314 آلومينيم

كارشناسي

مهندسي مواد و متالورژي

1402

دكتر حسن ثقفيان و دكتر سيد حسين رضوي

1402/12/07

مهندسي مواد و متاولرژي

آلياژ آلومينيم A413 به دليل تركيب عالي از خواص مكانيكي، قابليت ريخته‌گري و مقرون به صرفه بودن، به طور گسترده در صنعت ريخته‌گري استفاده مي‌شود. با اين حال، A413 مي‌تواند مستعد شكل‌پذيري كم باشد، كه امكان استفاده از آن را در كاربردهاي خاص محدود كند. پروژه حاضر با هدف بررسي تغييرات ريزساختاري و همچنين تغييرات در خواص شكل‌پذيري آلياژ 413.0 انجام شد. استحكام فشاري نهايي (UTS)، حد الاستيك (YS) و ازدياد طول تا شكست (%El) ناشي از افزودن عنصر آلياژي استرانسيوم (Sr) به آلياژ پايه و عمليات حرارتي به مدت 2 تا 8 ساعت در دماي◦C2±520 اندازه‌گيري شد. يافته‌ها نشان داد كه افزودن استرانسيوم (Sr) باعث افزايش مقادير UTS و YS و %El آلياژ پايه 413.0 به دنبال عمليات حرارتي مي‌شود. آلياژهاي اصلاح شده با Sr خواص كششي بالايي از خود نشان مي‌دهند. البته كه از نظر آناليز ريزساختاري مي‌توان اظهار داشت كه با افزودن Sr به عنوان اصلاح‌كننده، ذرات تيغه‌اي و دندريتي Si شكسته و خرد مي‌شوند و در ادامه طي عمليات حرارتي، رشد ذرات سيليسيم در راستاي كروي شدن و كاهش چگالي رخ مي‌دهد. شكستن آلياژهاي اصلاح نشده از طريق شروع ترك در ذرات سوزني Si شكننده بدون عبور ترك از ماتريس انعطاف پذير Al صورت مي‌گيرد. در آلياژهاي اصلاح‌شده با Sr، شكست از نوع شكل‌پذير است، همانطور كه ماهيت دقيق دندريت‌هاي α-Al روي سطح شكستگي نشان مي‌دهد. تعداد ذرات ترك خورده Si و مواد بين فلزي در زير سطح شكست متناسب با افزايش استحكام آلياژ افزايش مي‌يابد.

آلومينيم A413 , آلياژ يوتكتيك آلومينيم_سيليسيم , شكل پذيري , اصلاح كننده , عمليات حرارتي