چکيده
امروزه كاويتاسيون هيدروديناميكي به عنوان يكي از روش‌هاي اكسيداسيون پيشرفته، عملكرد بسيار خوبي در تخريب آلاينده‌هاي مختلف نظير رنگدانه‌هاي موجود در پساب‌هاي نساجي، مواد دارويي موجود در پساب‌هاي دارويي و همچنين انواع آفت‌كش‌هاي موجود در پساب‌هاي كشاورزي داشته است. عوامل زيادي نظير پارامترهاي عملياتي مختلف (فشار، دما، pH و غلظت اوليه آلاينده)، نوع آلاينده و همچنين استفاده از اكسيدكننده‌هاي مختلف نقش بسزايي در فرآيند تخريب ايفا نموده و به كمك بهينه‌سازي هركدام از عوامل ياد شده مي‌توان به بازده بالاتري از تخريب دست يافت. در اين پژوهش به بررسي اثر هم‌افزايي اكسيدكننده‌هاي معدني مختلف نظير پرسولفات، پريدات و پركربنات پرداخته شده است. استفاده از اكسيدكننده‌هاي معدني مختلف در تركيب با يكديگر و همچنين در تركيب با ساير اكسيدكننده‌هاي شيميايي نظير پراكسيد هيدروژن، ازن و فنتون، تاثير بسزايي در افزايش راندمان فرآيند تخريب دارد. مجموعه عوامل مختلف در عملكرد و ميزان تخريب آلاينده‌ها تاثيرگذار بوده و به منظور دستيابي به بازده بالاتر در اين فرآيند ميبايست تاثير هركدام از اين عوامل هم بصورت مجزا و هم در تركيب با ساير پارامترها مورد بررسي قرار گيرد. از ميان اكسيدكننده‌هاي معدني ياد شده، پرسولفات به واسطه سهولت عمليات، پايداري بالا و مقرون به صرفه بودن كاربرد گسترده‌تري در تصفيه انواع پساب‌ها داشته و نتايج قابل قبول به دست آمده، اهميت به كارگيري پرسولفات در تركيب با فرآيند كاويتاسيون هيدروديناميكي را يادآور مي‌شود. به طور كلي پژوهش‌هاي كمتري در خصوص بررسي اثر هم‌افزايي پريدات و پركربنات در تخريب انواع آلاينده‌ها در مقايسه با پرسولفات انجام شده است؛ اما به نظر مي‌رسد با توجه به نتايج قابل قبول به دست آمده در اثر هم‌افزايي تركيبات ذكر شده با فرآيند كاويتاسيون هيدروديناميكي، پژوهش‌هاي گسترده‌تري در اين راستا انجام پذيرد.
