چکيده
هيدروژل به شبكه‌هاي پليمري كشسان اشباع از آب گفته مي‌شود كه اين شبكه‌ها سه‌بعدي، آبدوست و داراي اتصالات عرضي هستند كه در تماس با آب متورم مي‌شوند ولي در آن حل نمي‌شوند. پليمرهاي مختلفي با منشا طبيعي از جمله كلاژن، ژلاتين، نشاسته، آلژينات، كيتوسان، دكستران و پلي‌ساكاريدها و منشا مصنوعي براي ساخت هيدروژل‌ها استفاده مي‌شود. از مزاياي استفاده از پليمرهاي با منشا طبيعي در سنتز هيدروژل‌ها مي‌توان به زيست‌سازگاري، زيست‌تخريب‌پذيري، زيست‌فعالي و ايجاد شرايط بهتر براي رشد سلول اشاره كرد. هيدروژل‌ها مي‌توانند داراي شكل‌هاي فيزيكي مختلف شامل ورقه، ميكروذره، نانوذره، ساختار پوششي و فيلم باشند. به دليل تنوع ساختاري هيدروژل‌ها، از آن‌ها در زمينه‌هاي مختلف پژوهشي از جمله زيست‌حسگرها، مهندسي بافت، جداسازي مولكول‌هاي زيستي يا سلول‌ها و تنظيم زيست‌چسبندگي مواد استفاده مي‌شود. هيدروژل‌ها به دليل ساختاري كه دارند پايداري حرارتي و استحكام مكانيكي پاييني دارند كه با كپسوله كردن يا كامپوزيت كردن آن‌ها مي‌توان اين خواص را ارتقا بخشيد. سيستم كپسوله‌شده به طور كلي داراي دو بخش هسته و پوسته است كه هسته مي‌تواند در فاز مايع، نيمه جامد و يا جامد باشد. كپسوله كردن مي‌تواند به دو صورت ميكرو و نانو كپسوله كردن صورت پذيرد. ميكرو و نانوكپسول در حقيقت سيستم ويزكلي است كه در حفره مياني آن ماده مورد نظر بارگذاري شده و با غشاي پليمري احاطه مي‌شود. روش‌هاي تهيه كپسول‌ها شامل ترسيب، امولسيون-نفوذ، كومش، امولسيون مضاعف، پوشش‌دهي پليمري و لايه به لايه است.
