چکيده
با گذشت زمان و افزايش رقابت بين كمپاني‌هاي خودروسازي رفته‌رفته استفاده از روش‌هاي نوين و پيشرفته در اتصالات مربوط به سازه و بدنه‌ي خودرو افزايش يافته است. علّت تمايل خودروسازان به روش‌هاي نوين اتصال در سازه و بدنه‌ي خودرو، مواردي چون كاهش وزن بدنه‌ي خودرو و در نتيجه كاهش مصرف سوخت، افزايش استحكام اتصالات، سازگاري با محيط زيست، صرفه‌جويي اقتصادي و زماني بوده است. اين روش‌ها را مي‌توان بر اساس افزايش دماي كاري به ترتيب به دسته‌هاي: 1- چسب‌ها و سفت‌كننده‌ها(چسب‌ها، كلينچ‌ها، پرچ‌هاي خودسوراخ‌كننده ، پيچ‌هاي سر مته‌اي و...) 2- روش‌هاي حالت جامد(جوشكاري اصطكاكي، جوشكاري اصطكاكي- اغتشاشي(نقطه‌اي و درزي)، جوشكاري اولتراسونيك و...) 3- روش‌هاي مقاومتي(جوشكاري مقاومتي نقطه‌اي و...) 4- روش‌هاي ذوبي و انرژي‌بالا(جوشكاري به كمك پرتوي ليزر، جوشكاري به كمك پرتو‌هاي الكتروني، جوشكاري تحت پوشش گازهاي محافظ با الكترود مصرفي و...) تقسيم كرد.
