چکيده
به طور كلي تمام وسايل ماشيني (زميني، هوايي و دريايي) كه در صنعت، كشاورزي و حمل و نقل به كار مي روند، انسان را در معرض ارتعاش قرار مي دهند. ارتعاشات ايجاد شده مي توانند مخل آسايش و راحتي و موجب تقليل كار مؤثر شوند و بر سلامتي و ايمني افراد اثر بگذارند. قرار گرفتن بدن به مدت طولاني در معرض ارتعاشاتي با شدت بالاتر از آستانه مجاز، سبب بروز اختلالات فيزيولوژيك مي شود. در همين راستا در سالهاي اخير نيز تحقيقات زيادي در زمينه ارتعاشات ناخواسته ناشي از ناهمواريهاي سطح جاده و كاهش اثرات نامطلوب آن روي خودرو با ارائه¬ي مدلهاي بيومكانيكي بدن، صورت گرفته است. در اثر اين ارتعاشات، بدن سرنشين نيز دچار يكسري ارتعاشات مي شود كه سبب ناراحتي و اغلب اوقات نيز باعث خستگي و عملكرد نامطلوب آن در حين رانندگي مي شود. به منظور بهبود اين عملكرد ما نياز داريم بدانيم كه تا چه حد بايد اين ارتعاشات را به حداقل برسانيم تا سرنشين كمترين مشكل را داشته باشد. همين امر مهم، اهميت بدست آوردن مدل هاي بيومكانيكي بدن را به وضوح نشان مي دهد. به طوري كه با استفاده از بررسي مدل¬هاي بيومكانيكي چند درجه آزادي مي توان به خوبي پاسخ مكانيكي بدن انسان را نسبت به ارتعاشات احتمالي، با تقريب مناسبي پيش بيني كرد. به عبارت كلي تهيه ي اين نوع مدل ها كمك فراواني به راحتي سرنشين و محافظت از رانندگان نسبت به آسيب هاي احتمالي شغلي مي كند.
