4478

استخراج رنيوم به روش هاي هيدرومتالورژيكي از محلول هاي حاوي رنيوم

۱۳۹۴-۱۳۹۶

دكتر محمدرضا ابوطالبي - دكتر حميدرضا صميم بني هاشمي

رنيوم يكي از فلزات واسطه استراتژيك و بسيار كمياب در پوسته زمين است كه بالاترين نقطه جوش را در بين تمامي عناصر و پس از تنگستن و كربن، سومين نقطه ذوب بالا را دارد. بيشترين استفاده از رنيوم، در توليد آلياژهاي خاص (عمدتاً سوپر آلياژهاي پايه نيكل و آلياژهاي ديرگداز) است. دومين كاربرد مهم اين فلز در ساخت كاتاليزورهاي پلاتين-رنيوم است كه براي توليد بنزين بدون سرب و اكتان بالا استفاده مي‌شوند. توليد جهاني سالانه رنيوم 40 تا 50 تن است و پرو، شيلي، آمريكا و لهستان مهم‌ترين توليدكنندگان آن هستند. فرآيندهاي گوناگوني جهت توليد محلول هاي حاوي رنيوم از مواد اوليه وجود دارد كه از ميان آن ها روش هاي فروشويي غبار كوره هاي تشويه كنسانتره موليبدنيت، فروشويي تحت‌فشار كنسانتره موليبدنيت و نيز شستشوي گاز و غبار تشويه كنسانتره موليبدنيت در اسكرابرهاي ونتوري بيشترين كاربرد رادارند. محلول به‌دست‌آمده از هر سه روش علاوه بر داشتن فلز رنيوم، به‌طور عمده حاوي عناصر موليبدن، آهن و مس است. جدايش انتخابي رنيوم از اين محلول، به‌واسطه خواص شيميايي نزديك به هم رنيوم و موليبدن، چالشي مهم در استخراج رنيوم به روش هاي هيدرومتالورژيكي است. در فرآيندهاي صنعتي بازيابي رنيوم از محلول هاي حاوي رنيوم، روش هاي متعددي به كار گرفته‌شده‌اند كه از بين آن ها مي توان به استخراج حلالي، جذب سطحي، تبادل يوني، استفاده از غشاهاي مورداستفاده در مايع (SLM)، ترسيب و... اشاره كرد. در اين نوشتار پس از معرفي رنيوم و منابع معدني آن، گذاري بر روش هاي توليد محلول هاي حاوي رنيوم به‌صورت اجمالي شده است و پس از ارائه مفاهيم مقدماتي در خصوص سه روش پركاربرد استخراج اين فلز از محلول هاي توليدشده، يعني جذب سطحي، تبادل يوني و استخراج حلالي، پژوهش هاي انجام‌شده در خصوص استخراج رنيوم با اين سه روش موردبررسي قرارگرفته است.

11/5/2016 12:00:00 AM

50160

1396/11/30