چکيده
پژوهش حاضر باهدف بررسي معيارهاي مختلف در مقايسه روشهاي مقاومسازي و علل نياز به آن و تحليل سيستمهاي مختلف مدرن مقاومسازي ازلحاظ فني و اقتصادي تدوينشده است.
با توجه به افزايش روزافزون دانش لرزهخيزي و بهتبع آن نياز به اصلاح ضوابط و مقررات آئيننامهاي و از طرف ديگر انبوهسازيهايي كه بر اساس ضوابط آئيننامههاي قديمي طراحي و اجراشدهاند، بررسي رفتاري و تحقيق درباره نياز اين سازهها به مقاومسازي، لازم و ضروري به نظر ميرسد. از طرفي مقاومسازي ساختمانهاي مذكور با روشهاي معمول، مستلزم صرف هزينههاي بالا و در نوع خود داراي مشكلات اجرائي است كه باعث كاهش انگيزههاي بهسازي لرزهاي در جامعه خواهد شد.
ساختمانهاي موجود كه سالهاي اخير در ايران ساختهشدهاند بهعنوان جديترين مشكل در مطالعات آسيبپذيري در مقابل زلزله در كشورمان محسوب ميشوند. با توجه به بررسيهاي زلزلههاي گذشته و شرايط ساختمانهاي موجود، تعداد زيادي از ساختمانها احتمال خرابي خواهند داشت. مطالعات آسيبپذيري نيز اين ادعا را تائيد ميكنند و چون پيشگيري از وقوع زلزله ناممكن هست، مباحث مقاومسازي سازههاي آسيبپذير در برابر زلزله و همچنين بهسازي سازههاي آسيبديده ناشي از زلزله بسيار مهم است.
در اين بررسي پس از پژوهش مختصر برخي مفاهيم كليدي مرتبط با مقاومت مصالح و اصول بهسازي لرزهاي، به معرفي مهمترين روشهاي جديد در مقاومسازي ساختمانها و مقايسه فني و رفتاري و توجيه اقتصادي اجراي آنها جهت مقابله با نيروي جانبي زلزله، پرداخته خواهد شد. نتايج حاصل حاكي از آن است كه استفاده از سيستم ميراگرها و يا جدا گرهاي لرزهاي، در هر نوع سازهاي، عليرغم دارا بودن هزينههاي بالا، بهواسطه اثر بسزايي كه در افزايش ميرايي و استهلاك انرژي دارد، از اطمينان و كارايي بالاتري برخوردارند، همچنين انتخاب روش بادبندي نيز جزء روشهاي مناسب و بينابيني در سازههاي فلزي بشمار ميآيد. در مورد اعضاي سازههاي بتني نميتوان با قطعيت يكي از روشهاي مقاومسازي را برگزيد، اما روش نسبتاً جديد و فراگيري كه رايج است، استفاده از الياف پليمري در انواع اعضاي سازههاي بتني بهمنظور مقاومسازي آنها هست. لذا انتخاب روش مناسب مقاومسازي و طي كردن فرايند تصميمگيري در اين راستا، مستلزم مطالعات تكميلي و ميداني بيشتري هست.
واژههاي كليدي: بهسازي و مقاومسازي، سيستمهاي لرزهاي، معيارهاي ارزيابي