چکيده
امروزه رشد زيرساختها به عنوان يكي از ابزارهاي اندازهگيري توسعهيافتگي يك كشور مطرح ميباشد. اما اجراي پروژههاي زيربنائي نياز به حجم زيادي از منابع مالي داشته و در بسياري از كشورهاي در حال توسعه منابع مالي دولتها براي انجام اينچنين پروژههايي كافي نيست.براي حل اين مشكل در خيلي از كشورهاي توسعهيافته و يا در حال توسعه، از منابع مالي بخش خصوصي در حد زيادي براي [. در اين صورت با ذخيرهاي كه از اين طريق حاصل ميشود 1] ساخت اين زيرساختها استفاده ميشود ميتوان بخشهاي ديگر كشور كه نياز مالي دارند را نيز بر طرف كرد. قراردادهاي سرمايهگذاري كه بين كشور ميزبان و يك سرمايهگذار بسته ميشود به عنوان يك قرارداد برد-برد از چند جهت براي هر دو طرف مزيت دارد . از جمله آن كه شركت سرمايهگذار با سرمايهگذاري در يك پروژه اقتصادي، سرمايه خود را به گردش انداخته و پس از اجراي پروژه از محل فروش محصول اصل و سود سرمايهگذاري خود را برداشت ميكند . از طرفي كارفرما يا همان دولت ميزبان بدون صرف هزينه ملي توانسته است يكي از پروژههاي بزرگ ملي را انجام دهد. ضمن اينكه در اين حالت دولت ميتواند منابع مالي خود را صرف توسعه بخشهاي ديگر بنمايد. از طرفي با توجه به اينكه اجراي پروژه به بخش خصوصي واگذار شده است كيفيت اجراي پروژه نيز بالاتر رفته و موجب رضايت بيشتر استفادهكنندگان .[2]خواهد شد
