چکيده
بر اساس مدل فعلي، انتقال امن داده‌هاي بي‌سيم بر تكنيك رمزنگاري در لايه شبكه متكي است كه انرژي محاسباتي و پيچيدگي‌هاي بسيار زيادي دارد. امنيت لايه فيزيكي (PLS) بر اساس تئوري شانون و با استفاده از تكنيك‌هاي پردازش و كدگذاري كانال (به جاي رمزگذاري) مي‌باشد تا انتقال امن داده‌ها را مهيا كند كه در آن ميزان سطح امنيت با ظرفيت محرمانگي تعيين مي‌شود. از مزاياي امنيت لايه فيزيكي مي‌توان ساده بودن آن را نام برد، كه مي‌تواند براي افزايش امنيت طرح‌هاي رمزنگاري موجود استفاده شود. ارتباط تمام‌دوسويه (FD) به اين معني است كه داده‌ها در هر دو جهت در يك حامل سيگنال در يك زمان مي‌توانند منتقل شوند. براي مثال، در يك شبكه محلي با يك تكنولوژي كه داراي ارتباط تمام‌دوسويه است، يك ايستگاه مي‌تواند داده‌ها را بر روي خط ارسال كند در حالي كه ايستگاه ديگر داده‌ها را دريافت مي‌كند. شبكه‌هاي فعلي معمولا رله‌هاي نيمه‌دوسويه (HDR) را به خاطر ساده بودن پياده‌سازي آن‌ها به خدمت مي‌گيرند، ولي از آنجائيكه براي ارسال يك بسته داده، دو اسلات زماني لازم است، همين امر سبب از بين رفتن 50 درصد از بازده طيفي مي‌شود. از آنجائيكه در سال‌هاي اخير استفاده از رله‌هاي دوطرفه (به خاطر ارسال همزمان در دو لينك) متداول شده است و همچنين با توجه به رشد تكنولوژي نرم‌افزاري در استراق‌سمع در ارسال و دريافت داده‌ها، نياز به راهي براي جلوگيري از اين كار و افزايش امنيت لينك مخابراتي بشدت احساس مي‌شود و با توجه به هزينه بر بودن انجام اين كار در لايه شبكه، اخيراً بحث افزايش امنيت لايه فيزيكي در سيستم‌هاي تمام‌دوسويه با استفاده از تكنيك جمينگ تمام‌دوسويه (FDJ) در برخي مراجع به عنوان كاربردي‌ترين راه مورد مطالعه قرار گرفته است. در اين سمينار به بررسي اين مبحث و مروري بر آخرين مراجع و نتايج بدست آمده در اين رابطه پرداخته خواهد شد.
واژه‌هاي كليدي: امنيت لايه فيزيكي، تمام‌دوسويه، جمينگ، استراق‌سمع (شنود)
