چکيده
در مقايسه با شبكه‌هاي قديمي ، شبكه‌هاي نرم‌افزار محور (SDN) قسمت كنترلي و قسمت داده را از هم جدا كرده است و امكان تنظيم شبكه توسط برنامه و نرم‌افزار را فراهم ميكند. علي‌رغم وجود چنين توانايي، يكي از انتقاداتي كه به شبكه‌هاي SDN وارد مي‌شود قسمت كنترلي است كه تنها نقطه شكست آن مي‌باشد. از اين رو عدم كارايي مناسب كنترل‌كننده، دسترسي شبكه را به شدت كاهش مي‌دهد. داشتن چندين كنترل‌كننده قابليت اطمينان شبكه را بهبود مي‌بخشد زيرا در صورت از كار افتادن يك كنترل‌كننده، سطح داده مي‌تواند عمليات خود را ادامه دهد. علاوه بر اين داشتن يك كنترل‌كننده SDN محدوديت‌هاي زيادي هم در كارايي و هم در مقياس‌پذيري شبكه بوجود مي‌آورد. بنابراين داشتن چند كنترل‌كننده براي شبكه‌هاي بسيار بزرگ ضروري و حياتي است. با اين حال استفاده از كنترل كننده‌هاي متعدد پيچيدگي را در حد بسيار زيادي افزايش مي‌دهد و باعث ايجاد چالش‌هاي جديدي در مديريت و زمان‌بندي در شبكه‌هاي SDN ميكند.
جهت افزايش كارايي و قابليت اطمينان شبكه بايد از چند كنترل‌كننده براي رفع اشكالات اشاره شده استفاده كرد و به منظور توازن بار چند‌كنترل‌كننده و انتخاب بهترين سرويس‌دهنده جهت انجام عمليات‌هاي درخواستي استفاده از تنظيم كننده بار الزامي مي‌باشد. تنظيم‌كننده‌ي‌بار با توجه به پارامترها و الگوريتم‌هاي تعريف شده، منابع ارائه دهنده سرويس را بررسي كرده و سرويس دهنده مناسب را كه بتواند در حداقل زمان بهترين پاسخ را بدهد جهت انجام درخواست رسيده انتخاب كرده و مسير هدايت بسته را برقرار و يا در صورت وجود مسير پر ازدحام جداول جريان را بروز ميكند تا سرويس گيرنده را سريعتر از نتيجه عمليات آگاه سازد. نتيجه انجام اين عمليات كاهش زمان اشغال منابع شبكه توسط درخواست‌هاي رسيده، كيفيت خدمات‌رساني و رضايت سرويس گيرنده مي‌باشد و بهترين روش براي استحصال نتيجه به نوع الگوريتم برنامه‌ريزي شده براي تنظيم‌كننده‌ي بار وابسته است. در اين گزارش چالش‌ها و روش‌هاي تخصيص بهترين منبع (سرويس دهنده) براي كسب رضايت مطلوب كاربر در محيط‌هاي با چند كنترل‌كننده بررسي و پيشنهاداتي ارائه خواهد شد.
