چکيده
چكيده
داشتن يك رابطه هوشمند، مبتني بر دست انسان وكامپيوتر، فرآيندي پيچيده است كه نياز به تخصص در علوم
بينايي ماشين و شبكه هاي عصبي هوشمند دارد و تشخيص علائم حركتي، روشي جديد براي ارتباط با دنياي
ديجيتال است.
حركات دست بعنوان يك رابط تعامل بين انسان و كامپيوتر، مي تواند بعنوان مثال براي كنترل يك ربات يا
انتقال اطلاعات معني دار مورد استفاده قرار بگيرد.
داده ها مي توانند با ابزار خاصي مثل دستكش هاي سنسور دار و يا تصويرمجازي دست ، براي استخراج
ويژگي هاي رديابي موقعيت دست استفاده شوندكه اين روش ها ضمن دقت بالا يكي از ابتدايي ترين روش
هاي ارتباط كامپيوتر و انسان مي باشد.
الگوريتم هايي شامل طبقه بندي پيكسل هاي اوليه تصادفي و بررسي روش تشخيص حركات دست بوسيله
عينك هاي هوشمند نيزيك روش قديمي و كاربردي است.
يكي از روش هاي نوين تشخيص حركات دست استفاده از تكنيك بينايي ماشين است كه بسيار سهل تر و
كار آمدتر مي باشد.
بطور كلي اين تحقيق شامل مدل سازي حركات دست و آناليز آن و بررسي سيستم هاي كارآمد جهت
تشخيص حركات و حالات دست مي باشد و به بررسي الگوريتم هاي مختلف جهت امكان تشخيص
موقعيت دست ، روش هايي جهت حذف كنترلرهاي فيزيكي مانند ماوس يا صفحه كليد ، براي ارتباط انسان
و كامپيوتر مي پردازد.
كلمات كليدي: علائم حركتي ،تعامل انسان و كامپيوتر، رديابي موقعيت دست