چکيده
در سالهاي اخير و با گسترش روزافزون فناوري، شاهد توسعه و بكارگيري انواع سامانه‌هاي سايبر-فيزيكي بوده‌ايم. سامانه سايبر-فيزيكي به شبكه‌اي از سامانه‌هاي مبتني بر فضاي سايبر، با قابليت محاسباتي و ارتباطي و مولفه‌هاي فيزيكي شامل حس‌گرها و محرك‌ها گفته مي‌شود كه در يك چرخه قرار گرفته و براي درك دنياي فيزيكي و تعامل با آن طراحي شده‌اند. اين سامانه‌ها بايد با كارايي قابل قبول و بي‌درنگ، كاربردهاي حياتي ايمن را تضمين كنند.
سامانه‌هاي سايبر-فيزيكي زيرساخت‌ها ي حياتي بشر را متحول كرده و تاثير چشم‌گيري بر زندگي روزمره خواهند گذاشت. اين سامانه‌ها در حوزه‌هاي مختلفي از جمله شهرها و خانه‌هاي هوشمند، هوا فضا، حمل و نقل هوشمند، انرژي، بهداشت و درمان هوشمند، جراحي رباتيك، كنترل ترافيك هوايي، جنگ‌هاي نظامي، و غيره كاربرد دارند. در صورت وجود آسيب‌پذيري در امنيت اين نوع سامانه‌ها، مهاجمين به راحتي مي‌توانند حملات سايبري و متعاقب آن حوادث فيزيكي جبران‌ناپذيري را از طريق كانال‌هاي سايبري وارد سازند. از اين رو بررسي روش‌هاي مدلسازي اين نوع حملات در جهت كاهش مخاطرات در اين نوع سامانه‌ها اهميت ويژه اي پيدا مي‌كند.
