چکيده
چكيده
در سالهاي گذشته، سامانههاي سايبر-فيزيكيباعث پيشرفت چشمگيري در فناوريهااي ددياد شاده اناد و
زندگي بسياري از انسانها را آسانتر كرده اند. اگرچه اين سامانهها، پلي ميان انساان و محايه هساتند، اماا
همواره نقش انسان در اين سامانهها به عنوان يك عامل بيروني در نظار گرفتاه ماي شاده اسات. عامال هااي
انساني، در مدلهاي سنتي سامانههاي سايبر-فيزيكي، يا در نظر گرفته نميشدند و يا مجموعه رفتاار ااابتي
براي آنها در نظر گرفته شدهاست. اما چون عاملهاي انساني، غيرقابل پيشبيني هستند و معموال در مركاز
كنترل سامانههاي سايبر-فيزيكي قرار دارند، باعث افزايش عدمقطعيت اين سامانهها ميشوند.
افزايش نقش انسان در حلقههايكنترل، نياز روزافزون به قرار دادن انساان در كناار ساامانه هااي ساايبر -
فيزيكي و عدم سازگاري مدلهاي مودود اين سامانهها با واقعيت، باعث به ودود آمدن زمينه دديدي تحات
عنوان سامانههاي سايبر-فيزيكيانساني شدهاست. اين تحقيق كه براساس مرادع ذكر شده، انجام شده است،
به بررسي مفاهيم، كاربردها و چالشهاي اين زمينه بين رشتهاي دديد ميپردازد.
واژههاي كليدي: سامانههاي سايبر-فيزيكي، انساندرحلقه، عاملهاي انساني
