چکيده
يكي از مهم¬ترين كاربردهاي آرايه ها، تخمين جهت سيگنال¬هاي انتشار يافته درمحيط مي باشد. بسياري از روش¬هاي جهت يابي، از ديرباز مورد استفاده و به مرور زمان تغييراتي در آن¬ها صورت گرفته است. تاكنون روش هاي زيادي براي تخمين جهت سيگنال ها با استفاده از آنتن هاي آرايه اي ارائه شده است. دقت مطلوب و كارايي بالا براي حالتي كه تعداد سيگنال ها زياد و يا زواياي بين سيگنال ها نزديك به هم باشد، از مشخصه هاي مهم يك الگوريتم تخمين جهت سيگنال به حساب مي آيد. در طي سال هاي گذشته سعي بر اين بوده است كه الگوريتم هايي با كارايي بالاتري ارائه شوند كه اين امر خود سبب افزايش حجم محاسبات، يا هزينه بالا براي پياده سازي الگوريتم و چندين عامل ديگر خواهد شد. يكي از روش هايي كه در عين ساده بودن در پياده سازي باعث افزايش كارايي الگوريتم ها مي شود استفاده از ساختارCoprime در چيدمان عناصر آنتن گيرنده است. در اين روش بر خلاف آرايش يكنواخت خطي كه فاصله بين عناصر يكسان و معمولا نصف طول موج سيگنال ارسالي است، فاصله بين عناصر يكسان نمي باشد. نشان داده مي شود با اين كه تعداد عناصر كمتر از تعداد سيگنال‌ها است، مي‌توان جهت سيگنال ها را با اين ساختار تخمين زد. همچنين ديده خواهد شد كه در اين نوع ساختار درجه آزادي نسبت به حالتي كه آرايش عناصر به صورت منظم است بالاتر بوده و نياز به عناصر كمتري در آنتن گيرنده مي باشد. ايده اصلي در اين روش، استفاده از تركيب دو آرايش منظم خطي يكنواخت عناصر است. در اين دو آرايش فواصل بين عناصر آن يكسان بوده و توسط ضرايبي كه نسبت به هم اول مي باشد، مشخص مي شود. حاصل تركيب اين دو آرايش منظم، آرايشي از عناصر خواهد بود كه فواصل بين عناصر آن يكسان نبوده ولي در عوض اختلاف مكان عناصر آنها به صورت يك آرايش خطي منظم بزرگ خواهد شد. نشان داده خواهد شد كه با استفاده از روش هموار سازي فضايي درجه آزادي بيشتر از تعداد عناصر مي باشد.
