چکيده
اين تحقيق به مطالعه و بررسي دو پديده واماندگي و خفقان و راه¬هاي كنترل آن¬ها مي¬پردازد. واماندگي و خفقان دو پديده آيروديناميكي مرتبط با ناپايداري¬هاي جريان سيال در كمپرسورهاي جريان محوري مي¬باشند. اين دو ناپايداري در شرايط عملكرد خارج از طراحي كمپرسور احتمال وقوع بيشتري دارند. يكي از شيوه¬هاي معمول در راستاي تاخير وقوع پديده واماندگي و ممانعت از بروز پديده خفقان، كاربرد جداره-هاي بهبوددهنده است.
استفاده از جداره¬هاي بهبوددهنده براي اولين بار در سال 1960 توسط ناسا به كار برده شد و طي دهه-هاي اخير، مطالعات زيادي بر روي انواع جداره¬هاي بهبوددهنده صورت گرفته است. اين مطالعات به دو صورت تجربي و عددي بوده و تاثير هر كدام بر عملكرد كمپرسور با ديگري متفاوت است.
در اين مطالعه مروري بر برخي از انواع جداره¬هاي بهبوددهنده انجام پذيرفته است. نتايج بعضي از مطالعات مرتبط گذشته نيز مورد بررسي قرار گرفته اند.
در مطالعه حاضر تاكيد اساسي بر عملكرد جداره ي بهبود دهنده ي با پره هاي متعاقب به عمل آمده است. اين نوع جداره ي بهبود دهنده قابليت افزايش حاشيه امن واماندگي بالاي 30% را فراهم نموده است. در مواردي مقدار راندمان قرباني شده قابل ملاحظه نبوده، اگر چه ضريب افزايش فشار حداكثري امكان بهبود يافته است.
از مطالعات انجام شده چنين مستفاد مي شود كه اين نوع جداره ي بهبود دهنده مي تواند راه حل مطلوبي را براي تاخير وقوع سكته و ممانعت از پديده ي خفقان در يك كمپروسور جريان محوري مادون صوت را به خوبي فراهم نمايد.
