چکيده
در سال هاي اخير، با توجه به مسايل مهمي چون آلودگي هاي زيست محيطي، امنيت انرژي و پايين بودن بازدهي شبكه هاي برق سنتي تمايل به استفاده از توليدات پراكنده افزايش يافته است. در سيستم هاي انرژي جديد به دليل استفاده از توليدات پراكنده و نزديكتر شدن منابع انرژي به مصرف كننده، فشار بر روي سيستم انتقال كم شده و تلفات توان كاهش مي يابد. با اين وجود، استفاده از منابع توليد پراكنده منجر به پيچيده شدن ساختار و بروز چالش هايي در بهره برداري، كنترل، پايداري و امنيت شبكه هاي توزيع قدرت مي گردد. از اين رو ريز شبكه در راستاي رفع نواقص فني و اقتصادي سيستم هاي توليد پراكنده و تحقق استفاده از اين منابع تحت شرايط قابليت اطمينان بالا و كيفيت توان مناسب مطرح شده است. به دنبال ظهور مفهوم ريز شبكه مسائلي از قبيل كنترل و بهره برداري از آن آشكار شد. كنترل مناسب ريز شبكه يك پيش نياز براي عملكرد پايدار و اقتصادي آن مي باشد. در اين ميان اشتراك توان بين منابع انرژي در ريز شبكه و كيفيت توان به خصوص در حالت جزيره اي پارامترهاي مهمي هستند كه بايد در كنترل و بهره برداري از ريزشبكه ها مورد توجه قرار گيرند. از اين رو در اين گزارش ابتدا روش هاي اشتراك توان در قالب طرح هاي متمركز و غيرمتمركز معرفي مي گردد. در روش غيرمتمركز كنترل افتي جهت اشراك توان هاي اكتيو و راكتيو با استفاده از تشخيص تغيير بار توسط تبديل موجك ارائه مي گردد. در روش متمركز امپدانس مجازي تطبيقي معرفي مي گردد كه با كنترل مركزي براي اشتراك دقيق توان تنظيم مي شود. در ادامه اين بحث با در نظر گرفتن پارامترهاي كيفيت توان با تاكيد بر جبران سازي عدم تعادل و هارمونيك هاي ولتاژ توسعه مي يابد. براي بهسازي كيفيت توان كنترل محلي منابع توليد پراكنده جهت جبران سازي عدم تعادل و هارمونيك ولتاژ بررسي مي شود. سپس كنترل سلسله مراتبي براي جبران سازي همزمان عدم تعادل و هارمونيك ولتاژ ارائه مي گردد تا اشتراك مناسب توان هاي اكتيو، راكتيو، نامتعادل و هارمونيكي حاصل شود.
