چکيده
رشد چشمگير جمعيت جهان در صد سال اخير از يك سو و افزايش بيش از حد آلاينده هاي موجود در آب هاي سطحي و فاضلاب ها از سوي ديگر، دسترسي به آب هاي قابل شرب را به صورت يك بحران جدي در آورده است. روش هاي بسياري براي حذف و يا كاهش آلاينده ها از آب و فاضلاب وجود دارد. اما در ميان روش هاي مختلف رفع آلودگي، تكنولوژي هاي غشايي در مقايسه با ساير روش ها از جايگاه و كاربرد وسيعي در صنايع مختلف برخوردار هستند.
تقطير غشايي فرآيندي است كه براي توليد آب خالص، تغليظ محلول ها، خالص سازي جريان هاي پساب به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. اين فرآيند نسبتاً جديد است و به علت هزينه كم و صرفه جويي در مصرف انرژي به عنوان جايگزين مناسبي براي فرآيندهاي جداسازي متداول مانند تقطير و اسمز معكوس مطرح است. از آنجا كه غشاي فرآيند تقطير غشايي مهمترين بخش اين فرآيند است، توجه به ويژگي ها و روش هاي ساخت آن اهميت بسياري دارد و بر كليه پارامترهاي فرآيندي آن تاثير بسزايي دارد.
اخيراً توجه محققين به نانومواد كربني جهت اصلاح ويژگي هاي غشاي مورد استفاده در فرآيند تقطير غشايي جلب شده است. اين مواد به دليل ساختار و ويژگي هاي منحصر به فردي كه دارند توانسته اند بهبود در نتايج حاصل از فرآيند تقطير غشايي اعم از شار و دفع نمك ايجاد كنند.
در اين پژوهش به بررسي اثر نانومواد كربني بر ساختار و عملكرد غشاهاي فرآيند تقطير غشايي پرداخته شده است.
واژه‌هاي كليدي: تقطير غشايي، نانومواد كربني، گرافن، گرافن‌اكسايد
