چکيده
چكيده:
عبور بارهاي متناوب غيريكنواخت سنگين، مصالح بالاستي مسير را تخريب و باعث تشكيل
حبابها و فضاهاي خالي در سطح تماس تراورس و بالاست و در نتيجه كاهش سختي بالاستي
ميشود. بهطوركلي تماس بين تراورسهاي بتني در محل و مسير بالاستي ايدهآل فرض ميشود اما
در برخي موارد مشكلاتي در تراورس يا سيستم مسير ميتواند باعث از بين بردن شرايط ايدهآل و
تشكيل حفرهها و فضاهاي خالي در بالاست و در نتيجه كاهش سختي تكيهگاهي بالاست در تماس با
تراورس شود. هدف از اين تحقيقات و آزمايشات، توسعه يك درك كامل از رفتار مكانيكي سطح تماس
تراورس و بالاست و تغييرات آن با توجه مصالح مورد استفاده و نوع بارگذاري ميباشد
براي اندازهگيري سطح تماس دو روش آزمايشگاهي و ميداني را ميتوانيم انجام دهيم. در روش ميداني
براي نصب سنسورها، بالاست اخوري در هر دو طرف تراورس را برميداريم و خط را كمي به سمت بالا
حركت ميدهيم تا سنسورها زير تراورس قرار گيرد. براي حفاظت سنسورها، آنها به تراورس متصل
شدند تا مطمئن شوند كه آنها حركت نميكنند. پس از نصب سنسورها بالاست اخوري را جاي خود
قرار ميدهيم. سپس بارگذاري سيكليك روي خط انجام ميشود و بعد از بارگذاري سنسورها را خارج
كرده و مقدار سطح تماس ثبت ميشود.
مفهوم رفتار سطح تماس تراورس و بالاست مانند يك سري از فنرها با سختيهاي متفاوت است. ميتوان
مشاهده كرد كه سطح تماس مؤثر بين تراورس و بالاست به نوع بالاست و نوع تراورس و مقدار بار عبوري
وابسته است. مقادير بدست آمده براي سطح تماس نشان ميدهد كه هرچه بالاست الودهتر شده و خردتر
شود سطح تماس افزايش پيدا ميكند. همپنين استفاده از لايههاي ارتجاعي زير تراورس باعث افزايش
سطح تماس ميشود.
واژه هاي كليدي: سطح تماس بين تراورس و بالاست، توزيع تنش زير تراورس، لايه ارتجاعي زير
تراورس،فضاهاي خالي بالاست
