چکيده
درد يك تجربه حسي و عاطفي ناخوشايند است كه با آسيب واقعي به بافت همراه است. در اين مطالعه سعي داريم بر روي نوع خاصي از درد با عنوان درد نوروپاتيك بحث و بررسي انجام دهيم. هدف بررسي روشهاي مختلف درماني جهت كاهش درد نوروپاتيك مي‌باشد.
در اين پژوهش ابتدا روشهاي مختلف مدل‌سازي درد نوروپاتيك بر روي حيوانات آزمايشگاهي را بيان مي‌كنيم و سپس شش روش درمان به وسيله تحريكات الكتريكي و مغناطيسي بر روي سوژه‌‌هاي انساني و حيواني را به صورت كامل بررسي مي‌كنيم. بين چندين مدل درد نوروپاتيك مختلف دو مدل پركاربرد انسداد جزئي عصب سياتيك (Partial sciatic Nerve Ligation - PSL) و آسيب فشاري مزمن (Chronic Constriction Injury- CCI) بودند. روشهاي درماني مورد بررسي در اين پژوهش شامل تحريك الكتريكي طناب نخاعي (SCS) ، تحريك قشر حركتي مغز (MCS)، تحريك مغناطيسي فراجمجمه‌اي تكراري (rTMS)، تحريك وراپوستي الكتريكي عصب (TENS)، تحريك عمقي مغز (DBS) و تحريك جريان مستقيم فراجمجمه اي (TDCS) است.
دو مدل پركاربرد ايجاد درد يعني PSL و CCI به خوبي قادر به مدل كردن بودند بگونه‌اي كه تمام علائم درد نوروپاتيك را ايجاد مي‌كنند. در مقايسه روشهاي درماني نيز تحريك طناب نخاعي بعد از 60دقيقه از اعمال تحريك، در تحريك بلند مدت قشر حركتي مغز، در تحريك وراپوستي الكتريكي عصب به ازاي تركيب دو فركانس بالاي 100هرتز و پايين 20 و در تحريك عمقي مغز طولاني مدت نتايج به تاثير مثبت اين روش‌ها تاكيد دارند.
