چکيده
در سيستم هاي چندعامله ، گروهي از عامل ها با همكاري و تعامل با يكديگر براي دستيابي به يك يا چند هدف و وظيفه مشترك در قالب يك سيستم گردآوري مي شوند. در كنترل جمعي اين نوع از سيستم ها با مفاهيمي مانند توافق، فرميشن ، حركت گروهي و ... رو به رو هستيم. توافق، به عنوان يك مسئله اساسي در كنترل جمعي سيستم هاي چندعامله، به دليل كاربرد وسيع آن در تنظيم ماهواره ها، فرميشن در مولتي ربات ها، تخمين در شبكه هاي سنسور و ... توجه بسياري از محققين را به خود جلب كرده است. مسئله مهم در توافق سيستم هاي چندعامله چگونگي طراحي يك قانون كنترلي براي رسيدن همه ي عامل ها به يك مقدار مشترك است.
در سيستم هاي چندعامله با ابعاد بزرگ، كنترل و مديريت عامل ها با يك كنترل كننده مركزي پرهزينه و حتي گاهي غيرعملي است. به همين دليل براي حل اين مشكل و افزايش قابليت اطمينان در منابع مختلف از كنترل كننده هاي توزيع شده استفاده مي شود.
در كنترل جمعي سيستم هاي چندعامله به صورت سنتي فرض بر اين است كه سيستم به اندازه گيري ها و سيگنالهاي كنترلي به صورت پيوسته دسترسي دارد. همچنين محدوديتهاي محاسباتي و ارتباطي براي سيستم در نظر گرفته نميشود. درحالي كه امروزه ميدانيم اين فرضيات در برخي كاربرد ها غيرواقعي و غيرعملي هستند، چراكه اكنون در بسياري از سيستمها توان مورد نياز عامل ها با باتري تامين مي شود و يا پهناي باند ارتباطي داراي محدوديت است. معرفي كنترل توافق رويداد-تحريك يك راه حل موثر براي حل اين مشكل است. در اين پژوهش به بررسي روش هاي كنترل رويداد-تحريك در سيستم هاي چندعامله در مقالات و مجلات معتبر و به روز با هدف افزايش قابليت پياده سازي عملي اين نوع از سيستم ها پرداخته شده است.
واژه‌هاي كليدي: سيستم¬هاي چندعامله- توافق- فرميشن- رويداد تحريك.
