چکيده
توربين‌هاي گازي به عنوان بخش جدايي ناپذيري از صنعت گاز كشور داراي تنوع بسيار بالايي از نقطه نظر مدل، نوع، ظرفيت و سازندگان آنها در سايت‌هاي گازي كشور هستند.اين تنوع منجر به تنوع در دانش بهره برداري، نگهداري و تعميرات، ساخت، اقلام يدكي ، خواب چندين برابر سرمايه براي در اختيار داشتن حداقل نيازمندي‌هاي اقلام يدكي، عدم صرفه اقتصادي در توليد و ساخت داخل، افزايش فضاي انبار داري و مواردي از اين قبيل شده است. تا آنجا كه اطلاع دارم تاكنون مطالعه‌ي جامعي در زمينه سياست گذاري انتخاب توربين گازي در سطح وزارت نفت صورت نگرفته و عموماً انتخاب توربين‌هاي گازي در سال‌هاي گذشته به امري سليقه‌اي تبديل گشته است كه اين موضوع مشكلات اشاره شده را بوجود آورده است. اگر چه شرايط كشورمان در عرصه بين المللي خصوصاً در دو دهه اخيردر ايجاد وضع حاضر بي تاثير نبوده است.در اين مقاله سعي شده است ابتدا تاريخچه توسعه توربين‌هاي گازي مورد بررسي اجمالي قرار گرفته،تعداد، تنوع و انواع آنها در ناوگان صنعت گاز كشور شناسائي و ارائه شود. سپس با تعيين شاخصه‌هاي مهم و تاثير گذار از جمله هزينه‌هاي سرمايه گذاري، هزينه‌هاي نگهداري و تعميرات، هزينه‌هاي انرژي، ميزان انتشار آلاينده‌هاي‌سمي، قابليت اطمينان و دسترس پذيري تجهيزات، درصد رضايت مشتري و قابليت ساخت داخل اقلام يدكي مقايسه‌اي بين توربين‌هاي موجود صورت گيرد و بر مبناي نتايج حاصل از اين مقايسه‌ها سياست جامعي جهت انتخاب توربين گازي در سطح شركت ملي گاز ايران تبيين و پيشنهاد شود.
