چکيده
سيستم تعيين موقعيت، وتعيين وضعيت يك وسيله‌ي نقليه، جزء كليدي بخش كنترل، هدايت و ناوبري آن است. در سيستم‌هاي ناوبري، يكي از روش‌هاي تعيين موقعيت و وضعيت، استفاده از سيستمGPS مي‌باشد. كاربردهاي عملي و درخواست‌هاي مورد نياز، بر اساس قابليت اطمينان بالا، قيمت پايين و صحت كافي، تحت همه‌ي شرايط عملياتي است. پس از انجام تصحيحات معمول، كاربر مي‌تواند با گيرنده‌ي GPS غيرنظامي تك فركانس خود، نهايتا به صحت موقعيت‌يابي بهتر از ۱۰متر و صحت زماني 20 نانو ثانيه در ۹۵٪ حالات، دسترسي داشته باشد. كه اين صحت، در برخي ازكاربردها، نظير نقشه برداري، ناوبري و غيره ناكافي است. يكي از روش‌هاي افزايش صحت و دقت موقعيت‌يابي، استفاده از روش DGPS، با كاربرد يك يا چند گيرنده‌ي مرجع است. سامانه‌هاي GPS تفاضلي يا DGPS، خطاهاي همبسته ( مثل خطاي ناشي از اثر لايه‌ي يونسفر، لايه‌ي تروپسفر، باياس ساعت و پارامترهاي مداري ماهواره ) را در دو يا تعداد بيشتري گيرنده كه ماهواره‌هاي مشتركي را در معرض ديد دارند، حذف مي كنند. اين روش مي‌تواند به صورت‌هاي مختلفي همچون موقعيت‌يابي تفاضلي مطلق، يا موقعيت‌يابي تفاضلي نسبي، به لحاظ ناحيه تحت پوشش به صورت گستره محلي، يا منطقه‌اي، و به لحاظ كار كرد فني برمبناي مشاهدات كد، و يا بر مبناي مشاهدات فاز حامل طبقه بندي شود. بنابراين مي‌توان با استفاده از روش DGPS، برحسب انواع مختلف سامانه‌هاي DGPS، به خطايي كمتر از 10متر، تا چند ميلي‌متر دست يافت.
يكي ديگر از كاربردهاي مفيد روشDGPS، مسئله‌ي تعيين وضعيت وسيله‌ي نقليه، بوسيله‌ي چند آنتن گيرنده‌يGPS مستقر در بدنه‌ي وسيله‌ي نقليه‌ي مورد نظر است كه در اين حالت، مي‌توان با استفاده از روش‌هاي پياده‌سازي DGPS، خصوصا اندازه‌گيري‌هاي تفاضل دوگانه‌ي فاز حامل، و يا روش‌هايي مثل پردازش فاز سيگنال گيرنده، به تعيين وضعيت وسيله‌ي نقليه پرداخت. بدين صورت كه ابتدا با يكي از روش‌هاي مرسوم تعيين موقعيت ( حتي بر اساس روش DGPS كه موقعيت دقيق را فراهم مي كند )، موقعيت آنتن مرجع بدست آمده، سپس مسئله‌ي تعيين وضعيت بر اساس روش‌هاي تفاضلي فاز حامل، حل خواهد شد. بنابراين، بر اساس روش‌هاي DGPS ، مي‌توان مجموعه‌اي را فراهم كرد كه به تعيين موقعيت، و تعيين وضعيت دقيق وسيله‌ي نقليه مورد نظر دست يافت.
در اين سمينار، ابتدا سيستم موقعيت ياب جهاني معرفي خواهد شد و سپس انواع خطاهايي كه در فرايند تعيين موقعيت بوسيله‌ي سيستم GPS نقش دارند، مورد بررسي قرار مي گيرند. درفصل سوم مدل‌هاي مرسوم اندازه‌گيري فاصله‌ي گيرنده‌ي GPS، تا ماهواره، و همچنين تخمين موقعيت و باياس ساعت گيرنده بيان شده و سپس مباحثي در مورد كيفيت تخمين و بهبود آن مطرح خواهد شد. در فصل چهارم، سيستم DGPS، و روش‌هاي پياده سازي آن بررسي مي‌شود. درفصل پنجم سيستم هايي كه روش DGPSرا درعمل بكار مي برند، معرفي مي‌شوند ودرپايان مسئله‌ي تعيين وضعيت بوسيله‌ي سيستم GPS، مورد بحث و بررسي قرار خواهد گرفت.
