چکيده
امروزه در دنيا، بيشتر نهادهاي دولتي و خصوصي مرتبط با ساخت راه از روش‌هاي طرح اختلاط مارشال، ويم يا سوپرپيو براي طراحي مخلوط‌هاي آسفالتي استفاده مي‌كنند. روش طراحي مارشال به وزن مخصوص و خصوصيات حجمي مخلوط آسفالت توجه ويژه دارد تا اطمينان حاصل شود كه طراحي صحيح حجمي مواد مخلوط براي به دست آوردن بتن آسفالتي بادوام انجام شده است. روش طراحي ويم نيز مستلزم آناليز استقامت و وزن مخصوص/حفرات است. مهم‌ترين عيب روش‌هاي طرح اختلاط مارشال و ويم اين است كه هيچ درجه‌اي از عملكرد براي مخلوط آسفالت انجام نمي‌شود. روش طراحي سوپرپيو درجه بالاتري از طراحي مخلوط‌هاي آسفالتي است كه به طراحي بر اساس عملكرد مخلوط آسفالتي توجه بيشتري مي‌كند. سطح يك از سيستم طراحي مخلوط روش سوپرپيو، طراحي حجمي‌بتن آسفالتي و خرابي رطوبتي را مد نظر قرار مي‌دهد. سطح دو و سه از اين سيستم طراحي پيشرفته‌تر هستند و شامل آزمايش‌هاي عملكردي بر روي نمونه‌هاي مخلوط آسفالتي به منظور اطمينان از عملكرد خوب مخلوط آسفالتي مي‌باشند. در هر صورت هيچ‌كدام از روش‌هاي طراحي خصوصيات پيوستگي و چسبندگي مخلوط آسفالتي را اندازه‌گيري نمي‌كنند. اگر بتوان به وسيله روش‌هايي، مانند روش انرژي آزاد سطحي، مقاومت پيوستگي و چسبندگي مولفه‌هاي مخلوط را اندازه‌گيري كرد، اين مسئله مي‌تواند به طراحي مخلوط آسفالتي مقاوم در برابر خرابي‌هاي مختلف كمك كند. زيرا اين خصوصيات با بسياري از خرابي‌هاي مخلوط آسفالتي مانند خرابي رطوبتي و خستگي ارتباط مستقيم دارد.
