چکيده
در دهه گذشته توجه بسياري از انديشمندان و صاحب نظران به كيفيت آموزش نيروي كار با توجه به تقاضا و نياز بازار كار معطوف شده است. اين امر به بهبود و افزايش مشاركت ميان بخش صنعت و آموزش و تسهيل انتقال از مدرسه به بازار كار، كمك شاياني كرده است. پژوهشگران و صاحب نظران حوزه آموزش عالي معتقدند كه بخش برنامه ريزي آموزش عالي از اركان آموزش هر جامعه است كه با تكيه بر نيازهاي جامعه و آخرين دستاوردهاي علمي و پژوهشي، براي شكوفايي و باروري نيروي انساني و تربيت خبرگان جامعه برنامه ريزي مي كند. تربيت نيروي متخصص، در زمره مشغوليت هاي مهم هر سيستم آموزش عالي است. بديهي است، هنگامي كه كسب مهارت و ايجاد تخصص هاي مختلف با نيازهاي جامعه هماهنگ باشد از هدر رفتن منابع مالي جلوگيري مي گردد و علاوه بر اين استفاده مناسب از اين سرمايه بي بديل و سرنوشت ساز، كشور را به سمت توسعه روز افزون سوق مي دهد.
با توجه به نقش كليدي مهندسان صنايع در بهبود و بهينه سازي سيستم هاي توليدي و خدماتي، اين پژوهش در پي آن كه مهارت هاي مورد نياز مهندسان صنايع براي ورود به بازار كار را شناسايي نمايد. محقق پس از مطالعه منابع كتابخانه اي و مصاحبه با خبرگان به مدلي كه مشتمل بر 7 دسته مهارت اساسي مي باشد، دست يافت.
