چکيده
ترك¬هاي ماتريسي در سازه¬هاي كامپوزيتي موجب كاهش خواص مكانيكي از جمله مدول الاستيسيته و استحكام كششي اين سازه¬ها مي¬گردد. رشد و توسعه كامپوزيت¬هاي خودترميم در دهه¬هاي اخير منجر به ايجاد بستري مناسب جهت ترميم و بازيابي خواص مكانيكي سازه¬هاي كامپوزيتي شده است. از سوي ديگر شناسايي و مدلسازي رفتار مكانيكي سازه¬هاي كامپوزيتي خودترميم مي¬تواند بينش صحيحي از رفتار و عملكرد اين سازه¬هاي هوشمند را فراهم آورد.
در اين تحقيق، شرايط ايجاد و رشد ترك‌هاي ماتريسي ذكر شده و روش‌هاي آزمايش و اندازه‌گيري چگالي ترك‌ها مطرح خواهد شد. براي پيش‌بيني ميزان كاهش خواص مكانيكي برحسب چگالي ترك‌هاي ماتريسي، نياز است تا مدل‌هاي ارائه شده براي اين منظور، مورد بررسي قرار گيرند. بررسي¬ها نشان مي¬دهد كه پارامترهايي نظير لايه¬چيني، ضخامت لايه¬ها و نوع بارگذاري در شروع و رشد ترك¬هاي ماتريسي مؤثرند. سپس انواع مكانيزم‌هاي خودترميم‌شوندگي كه تاكنون ارائه شده‌اند، مطرح خواهد شد و خودترميمي به روش ذاتي، به دليل مزيت¬هايي چون تكرارپذيري و سهولت ساخت به طور ويژه مورد بحث قرار خواهد گرفت. با مبنا قرار دادن خودترميمي ذاتي، مدل‌هايي كه تاكنون براي پيش‌بيني ميزان ترميم ماده براي اين روش ارائه شده‌اند، مورد بحث قرار خواهند گرفت كه عمده تمركز تحقيقات برپايه مكانيك محيط پيوسته خرابي-ترميم بوده است. در انتها نيز محدوديت‌هايي كه در اين مدل‌ها وجود دارد، ذكر شده و پيشنهاداتي براي رفع اين محدوديت‌ها و يا طرح مدل‌هاي جديد براي مدلسازي ترميم ترك¬هاي ماتريسي برپايه كامپوزيت¬هاي خودترميم ذاتي، مطرح خواهد شد. نتيجه مطالعات بيانگر آن است كه استفاده از مدل¬هايي برپايه انرژي و يا ارتباط بين درجه پليمريزاسيون با پارامترهاي ترميم، مي¬تواند رهيافت¬هاي نويني در راستاي مدلسازي ترميم ترك¬هاي ماتريسي باشد.
