چکيده
روزانه ميلياردها متر مكعب گاز در فلرهاي تاسيسات نفت و گاز در سراسر جهان سوزانده مي شود كه علاوه بر هدر رفتن سرمايه كشور و اختصاص هزينه قابل توجهي براي به سوزي و تعمير و نگهداري سيستم فلرينگ، ميليون ها تن گاز سمي نظير CO2، H2S و SOx و تركيبات حاوي NOx وارد جو زمين مي شود كه براي سلامتي انسان تهديدي جدي محسوب مي شود. با بازيابي گازهاي ارسالي به فلر، علاوه بر تبديل گازهاي هدررفته به درآمد، ميزان هزينه فلرينگ و تعمير و نگهداري سيستم فلر به ميزان قابل توجهي كاهش مي يابد. در اين تحقيق، نوين ترين فناوري هاي بازيافت گاز فلر معرفي مي گردد كه در بين آن ها، استفاده از اجكتور به دليل داشتن بازده بالا، نداشتن قطعه متحرك، هزينه كم و دوستدار محيط زيست بودن، مطلوب ترين و اقتصادي ترين روش براي بازيابي گاز فلر مي باشد. طراحي اجكتورها، عليرغم داشتن ساختار هندسي بسيار ساده، داراي پيچيدگي هايي است كه براي هر قسمت از بدنه آن، بهينه¬سازي نياز است. لذا هدف از انجام اين تحقيق، شناخت مهم ترين پارامتر هاي هندسي و عملياتي تاثيرگذار بر كيفيت عملكرد اجكتور جهت طراحي يك اجكتور بهينه مي باشد، كه بتوان به وسيله آن با كمترين هزينه، بيشترين ميزان گاز ارسالي به شبكه فلر را بازيابي كرد و از سوختن ميلياردها متر مكعب از اين گاز و هدررفتن سرمايه ملي جلوگيري كرد. اساسي-ترين پارامترهاي تاثيرگذار بر طراحي بهينه يك اجكتور علاوه بر شرايط عملياتي و جنس سيال محرك و ثانويه، طول محفظه اختلاط، قطر محفظه اختلاط و زاويه آن، محل قرارگيري نازل، قطر نازل و زاويه واگرايي آن و طول و زاويه محفظه واگرا مي باشد. با مطالعه و بررسي مقالات متعدد، مشخص گرديد كه افزايش فشار سيال مكش، افزايش زاويه واگرايي نازل، افزايش زاويه واگرايي محفظه خروجي اجكتور و افزايش فاصله نوك نازل از دهانه اجكتور، بازده را افزايش مي¬دهد و در مقابل، افزايش فشار سيال محرك، كاهش فشار خروجي اجكتور، افزايش قطر گلوگاه و افزايش زبري سطح، بازده اجكتور را كاهش مي¬دهد. همچنين با افزايش قطر خروجي نازل، زاويه همگرايي محفظه اختلاط و يا طول محفظه واگرا، بازده عملكرد اجكتور ابتدا افزايش و سپس كاهش مي يابد.
