چکيده
استفاده از منابع آبي زير زميني به طور روزافزون در حال افزايش است. با توجه به افزايش جمعيت و گسترش صنايع، جهان در بسياري از نقاط با معضل كم آبي مواجه است. لذا كشورها به استفاده از منابع آب شور مانند درياها روي آورده‌اند و اين رويكرد باعث بوجود آمدن نياز شديد به احداث و توسعه صنايع نمك زدائي از آب شده است. امروزه پژوهشگران در حال بررسي و اصلاح فناوري‌هاي نمك زدائي از آب هستند كه نتيجه سال‌ها تحقيق در اين زمينه شامل سه دسته عمده از فناوري‌هاي نمك زدائي است كه عبارتند از: فناوري‌هاي حرارتي، فناوري‌هاي غشائي و فناوري‌هاي الكتروشيميايي. مصرف انرژي و هزينه نگهداري بالاي فناوري‌هاي حرارتي و همچنين مشكلات مربوط به اعمال فشار بالا و گرفتگي در غشاها در رابطه با فناوري‌هاي غشائي توجه محققان و صنايع را به سمت فناوري‌هاي الكتروشيميايي جلب كرده است. الكترودياليز و يون زدائي ظرفيتي (CDI) دو فناوري مطرح در حوزه فناوري‌هاي الكتروشيميايي هستند كه البته با توجه به بلوغ فناوري الكترودياليز و همچنين مزاياي فناوري يون زدائي ظرفيتي همچون مصرف انرژي كمتر نسبت به الكترودياليز، روند تحقيق و توسعه در خصوص آن‌ها طوريست كه فناوري الكترودياليز در حال جايگزين شدن با فناوري يون زدائي ظرفيتي است. در سال 2013 با طرح سل‌هاي يون زدائي ظرفيتي با الكترود سيال (FCDI) توانايي استفاده از سل‌هاي CDI بصورت دائم عملي شد و عمده پژوهش‌ها در رابطه با يون زدائي ظرفيتي به سمت اين نوع از سل‌ها در حال پيشروي هستند چرا كه طرح FCDI مهم‌ترين گام برداشته شده در جهت تجاري سازي فناوري CDI در حوزه نمك زدائي است.
واژه‌هاي كليدي: نمك زدائي، يون زدائي ظرفيتي، الكترودياليز
