چکيده
يكي از چالش هايي كه امروزه سازه ها را تهديد ميكند بحث فروپاشي پيشرونده است كه در اثرخطرات احتمالي وبارهاي غير عادي شامل زلزله، انفجار، آتش سوزي،خطاي طراحي يا ساخت ، اضافه بار تصادفي،برخورد هواپيما، تصادف وسايل نقليه و... به وجود مي آيد.خرابي پيشرونده را به صورت گسترش خرابي موضعي اوليه ازعضوي به عضو ديگركه سرانجام به گسيختگي تمام سازه يا قسمت بزرگي از آن مي انجامد تعريف مي كنند مي‌توان گفت كه تاريخچه مساله فروپاشي پيشرونده به عنوان يك معضل مهندسي ريشه در ويراني مشهور ساختمان آپارتماني رونان پوينت لندن در سال 1968 دارد. اين يك نمونه از خرابي پيشرونده است كه با از دست دادن عضو باربر منجر به خرابي كلي سازه گرديد.تكرار اين نوع فروپاشي‌هاي پيشرونده وهمچنين پس ازحوادث تروريستي صورت گرفته درسالهاي گذشته كه درآنها تعدادكشته ها نه بدليل انفجاروارده برسازه ، بلكه بدليل اثرات تخريت پيشرونده بر سازه بود باعث گرديد تا، تحقيقات و مطالعات گسترده اي به منظور يافتن راهبردهايي براي مقابله با اين رويداد انجام شد و دو راه طراحي غير مستقيم و طراحي مستقيم پيشنهاد شد. بنابراين هدف از اين سمينار ضمن معرفي روشهاي رايج بررسي فروپاشي پيشرونده در سازه ها، آئين نامه هاي معتبر بين المللي در خصوص اين پديده مورد ارزيابي قرار گرفت. اين بررسي نشان ميدهد كه تعداد محدودي از استاندارد هاي بين المللي ساختمان، داراي مقررات ويژه جهت طراحي سازه ها در برابر خرابي پيشرونده ميباشندآئين نامه هاي GSA,UFC(DOD) بطور جامع تر و با جزئيات بيشتر به بررسي پديده خرابي پيشرونده در ساختمان ها پرداخته اند و در اكثر تحقيقات مرتبط با پديده خرابي پيشرونده از اين آئين نامه ها استفاده شده است.
واژه‌هاي كليدي: فروپاشي(خرابي) پيشرونده،خرابي موضعي،كسيختگي ،بارهاي غير عادي،آيين نامه، ،بارگذاري
