چکيده
امروزه، تأمين انرژي مورد نياز بشر توسط منابع گوناگوني انجام ميشود كه بخش عمدهاي از آن را سوختهاي
فسيلي مانند نفت، زغال سنگ و گاز طبيعي تشكيل ميدهد. بنابراين، گسترش منابع انرژي متنوع و تجديدپذير
براي كاهش نشر كربن دي اكسيد، متان و ديگر مواد مضر امري ضروري است. سلولهاي خورشيدي وسايل
اپتوالكترونيكي هستند كه نور خورشيد را بطور مستقيم تحت فرآيند فتوولتاييك به الكتريسيته تبديل ميكنند.
در مقايسه با ساير روشهاي توليد انرژي الكتريكي، سيستمهاي فتوولتاييك الكتريسيته تميز و در دسترس را
بدون مصرف هرگونه سوخت فسيلي و بدون هرگونه حركت مكانيكي توليد ميكنند. مواد رنگزا با قابليت استفاده
در سلولهاي خورشيدي نياز به يك يا بيشتر استخلاف الكترون گيرنده دارند تا بتوانند بر روي ساختار اكسيد
فلزي جذب شوند. اين اتصالات سبب تزريق الكترون به ساختار اكسيد فلزي شده كه اولين مرحله در فرآيند توليد
جريان الكتريكي در سلول خورشيدي است. براي طراحي يك مولكول با بازده تبديل بالا، آگاهي كامل از طبيعت
گروههاي الكترون گيرنده داراي اهميت بسزايي است. در اين جا بر روي ابعاد ساختاري و خواص كاربردي گروههاي
الكترونگيرنده مختلف مانند برونيك اسيد، فسفونيك اسيد، رودانين و غيره متمركز شده است. پيش بيني ميشود
درك بهتر عملكرد گروههاي الكترونگيرنده بر روي سطوح اكسيد فلزي مانند دياكسيد تيتانيم نه تنها سبب
پيشرفت سلولهاي خورشيدي حساسشده به مواد رنگزا ميگردد بلكه بر گسترش تمام فناوريهاي تك لايه
مونتاژ شونده مؤثر است.
