چکيده
با توجه به بالا بودن دما در اكثر سيستم‌هاي احتراقي كه در آنها از پاشش سوخت استفاده مي‌شود، انتقال حرارت تشعشعي به قطره سوخت تزريق شده مي‌تواند در نرخ گرم شدن و در نتيجه در طول عمر قطرات داراي اهميت باشد. در اين مقاله اثر انتقال حرارت تشعشعي به دو صورت تابش جهت‌دار و تابش با تقارن كروي بر نرخ گرم شدن يك قطره سوخت مورد بررسي قرار گرفته است. حوزه سيال در داخل و خارج از قطره، با استفاده از روش حجم كنترل و در حضور انتقال حرارت تشعشعي به قطره، حل شده‌اند. از تئوري مي براي محاسبه شدت و توزيع تابش جهت‌دار و از مدل ساده‌سازي شده دمبروسكي براي محاسبه شدت و توزيع شعاعي تابش با تقارن كروي استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه حداكثر جذب براي قطره‌اي از جنس دودكان در حالت تابش جهت‌دار عمدتاً در پشت قطره و در حالت تقارن كروي در سطح جلويي قطره اتفاق مي‌افتد، به علاوه از نتايج به دست مي‌آيد كه تابش جهت‌دار تاثير چنداني بر نرخ گرم شدن قطرات ندارد، اما تابش با تقارن كروي مي‌تواند نرخ گرم شدن قطره را تسريع كند.
واژه‌هاي كليدي: نرخ گرم‌‌شدن، تشعشع جهت‌دار، تشعشع كروي، قطره سوخت، تئوري مي، مدل ساده شده دمبروسكي
