چکيده
توجه همگان به شبكه هاي اجتماعي (SN) و ظهور اينترنت اشياء (IoT) يك الگوي جديد تحقيقاتي به نام اينترنت اشيا اجتماعي (SIoT) را بنيان نهاده كه اشياء فيزيكي واقعي در آن مي توانند شبكه اجتماعي خود را با الگو گرفتن از شبكه اجتماعي انساني تشكيل دهند. اين كوشش ها باعث شده اپليكيشنهاي هاي منحصر به فرد بسيار زيادي براي يك جامعه ادراكي هوشمند ميسر گردد. اين كوشش ها باعث ايجاد اپليكيشنهاي هاي منحصر به فرد بسيار زيادي براي يك جامعه ادراكي هوشمند شده است. با اين حال، هنوز يك چالش براي بهره برداري از اين اپليكيشن ها باقي مانده و آن فقدان يك چارچوب SIoT مناسب است كه در آن هر نود SIoT را بتوان به صورت بلادرنگ در يك قالب ادراكي ، كنترل ، مديريت و نظارت كرد. از اين رو، در اين مقاله، چارچوبي براي ايجاد، مديريت، كنترل و نظارت بر اشياء SIoT به صورت هوشمندانه ، ادراكي و بلادرنگ پيشنهاد خواهيم كرد. در اين چارچوب پيشنهادي ، ما مي توانيم نمايشي مجازي از اشياء واقعي را داشته باشيم كه به آن اشياي مجازي (VO) گوييم و براي ايجاد سرويسهاي جديد اشياء مجازي ، سرويسها را تركيب نموده تا روابط آنها را به صورت معنا گرا تضمين مي كنيم و كه به آن اشياء مجازي مركب(CVO) گويند. علاوه بر اين مفهوم ديگري داريم به نام اشياء انتزاعي (AO) كه عبارت است از مهارتهاي ويژه اي چون تخصص و يا ميل به كمك به ديگران . همچنين با استفاده از تكنيك هاي پردازش جريان، به صورت بلادرنگ مي توانيم تاثير متقابل بين اين مفاهيم داشته باشيم. همچنين ما كارايي نمونه اي از VO را براي درك مصرف منابع و زمان تاخير فرآيند، ارزيابي خواهيم نمود.
