چکيده
انرژي هاي تجديدپذير در سال هاي اخير مورد توجه فراوان قرار گرفته است و در حال حاضر بيش از 10 درصد انرژي مورد نياز بشر را تامين مي كند. انرژي زيست توده در ميان انرژي هاي تجديد پذير داراي كارايي بالايي مي باشند. زيست توده يك ماده بيولوژيكي است كه از ارگان هاي زنده مانند گياهان يا حيوانات به دست مي آيد. يكي از انواع منابع زيست توده زباله هاي جامد شهري مي باشد. مواد زايد جامد شهري يكي از چالش هاي مهم در زندگي شهر نشيني مدرن محسوب مي شود. تكنولوژي عمل آوري پسماند جامد شهري به دليل حركت بشر به سمت توسعه پايدار از اهميت خاصي برخوردار است. امروزه تكنولوژي هاي به كار گرفته شده در عمل آوري پسماند هاي شهري در سطح جهان به دو گروه كلي تقسيم مي شوند: گروه اول؛ روش هاي ترموشيميايي (با رويكرد توليد انرژي) كه در اين روش از شيوه هاي زباله سوز (Incinerator) ، توليد گاز و پيروليز (Gasification & Pyrolysis)، پلاسما(Plasma) و توليد سوخت از زباله(RDF) و درگروه دوم؛ روش هاي بيولوژيكي( با رويكرد امحا پسماند) كه اين روش به شيوه هاي مركز دفن (Landfill)، بيوگاز(Biogas)، كمپوست (Compost) و هاضم بي هوازي دسته بندي مي شود. لذا در اين تحقيق سعي خواهد شد، ضمن پرداختن به شيوه هاي فوق و بررسي و سنجشِ مزايا و معايب تكنولوژي هاي تبديل پسماند به انرژي(WTE)، به معرفي و تحليل روش¬هاي مختلف و بررسي مديريت پسماند در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه پرداخته مي¬شود. بازدهي بالاي روش گازي سازي، نسبت به فرايند هايي نظير احتراق مستقيم و تجزيه حرارتي و مايع سازي منجر به كمترين ميزان اثرات سوء اقتصادي، اجتماعي، بهداشتي و زيست محيطي خواهد شد. در اين روش با هدف توليد گاز سنتز مي توان با تغييرات اندك به بازدهي مطلوب و بالاتري دست يافت.
