چکيده
چكيده
از اولين مسائلي كه در طراحي و بكارگيري ماهوارهها مورد توجه قرار ميگيرد، نحوه پوشش زمين
ميباشد. از آنجايي كه بوسيله يك ماهواره نميتوانيم تمام سطح زمين را تحت پوشش قرار دهيم، ايده استفاده
از ماهواره به صورت منظومهاي، ايجاد گرديد. برخي احتياجاتي كه ما را ترغيب به استفاده از منظومه ماهوارهاي
نمود عبارتند از: ارتباطات، آب و هوا، ناوبري، نظارت و... . بطور كلي موضوع پوشش ماهوارهاي شامل: پوشش
جهاني، پوشش منطقهاي و پوشش ناحيهاي ميباشد. به دليل آنكه امكان دارد براي رسيدن به منطقه و زمان
تحت پوشش به يك ماهواره و يا بيشتر نياز باشد و از آنجايي كه پوشش كامل سطح زمين توسط يك ماهواره،
تحقق ناپذير است، بكارگيري ماهوارهها بصورت تركيبي و يا منظومهاي در مدار مورد توجه ميباشد.
در طراحي منظومههاي ماهوارهاي، به منظور پوشش قسمتي از سطح زمين، بايد طراحي به نحوي انجام
پذيرد كه با تعداد اندكي ماهواره، حداكثر پوشش بر روي سطح زمين فراهم شود. هدف مطلوب در طراحي،
كاهش هزينههاي ماموريت با استفاده از حداقل تعداد ماهواره به منظور بيشترين پوشش زمين، ميباشد. در
اين راستا، روشهاي طراحي استريت، واكر، گل رز، دريم و نظريه گل گزارش شده است. هدف در اين سمينار
بررسي اصول عملكرد و كاربردهاي روشهاي طراحي فوق الذكر ميباشد.
واژههاي كليدي: منظومه ماهوارهاي، آرايش مداري ماهوارهاي، طراحي منظومه ماهوارهاي
