چکيده
صنعت همواره به دنبال استفاده از موادي با وزن كمتر و استحكام بالاتر است. در دهه‌هاي اخير توسعه آلياژهايي كه اين نياز را برآورده كنند مورد توجه تمام محققان و دانشمندان سراسر جهان بوده است. ازاين‌رو آلياژهاي آلومينيوم به واسطه وزن كم و امكان دستيابي به استحكام‌هاي بالا مورد توجه بسياري قرار گرفته‌اند. براي استحكام دهي به آلياژهاي آلومينيوم چندين راه وجود دارد. راه‌هايي مانند افزودن عنصرهاي آلياژي و عمليات حرارتي براي رسوب سختي از راه‌هاي اساسي دستيابي به آلياژهاي استحكام بالاي آلومينيوم هستند؛ اما اين روش‌ها براي دستيابي به آلياژهاي فوق مستحكم كارآمد نبوده و روش‌هاي نويني براي اين امر پيشنهاد شده‌اند. از اين روش‌ها مي‌توان افزودن عناصر آلياژي داراي اثر متقابل روي‌هم به‌صورت ميكرو آلياژ، افزودن عناصر آلياژي براي تحريك رسوب‌گذاري و كنترل مورفولوژي رسوب‌ها در اين آلياژها، عمليات حرارتي پير سختي و پس‌ازآن انجام كار سرد و چندين روش ديگر را نام برد. از اين رو در اين نوشتار روش‌هاي مدرن استحكام دهي و آلياژهاي فوق مستحكم آلومينيوم سري ۷۰۰۰ كه براي صنايع نوين از جمله صنايع هوانوردي و صنايع خودروسازي حائز اهميت بسياري هستند مورد بررسي قرار گرفته است.
