چکيده
آب يكي از مهمترين منابع طبيعي كره زمين است. متأسفانه با توجه به افزايش فعلي دفع زباله، دسترسي به آب تميز هرساله كم‌تر مي‌شود. تصفيه پساب يكي از بهترين روش‌ها براي بازيابي اين منابع طبيعي است. مقررات در مورد تصفيه پساب در سال‌هاي اخير سخت‌گيرانه‌تر شده است. پساب‌هايي ﮐـﻪ در ﻣﺮاﮐــﺰ ﺗﺼــﻔﯿﻪ ﺗــﺎ ﻣﺮﺣﻠــﻪ ﺛﺎﻧﻮﯾــﻪ تصفيه مي‌گردند ﻫﻨـﻮز ﺷـﺎﻣﻞ ﻣـﻮادﻣﻐـﺬي ازجمله ﻓﺴـﻔﺎت، ﻧﯿﺘﺮات و آﻣﻮﻧﯿﺎك مي‌باشند ﮐﻪ به‌عنوان ﻋﻮاﻣـﻞ اﺻـﻠﯽ ﻏﻨﯽ ﺷﺪن ﻣﺤﯿﻂ و ﺷـﮑﻮﻓﺎﯾﯽ محيط‌هاي آﺑـﯽ شناخته شده‌اند. از اين‌رو ﭘﺴﺎبﻫـﺎ ﺑﺎﯾﺴـﺘﯽ ﻗﺒـﻞ از وارد ﺷـﺪن ﺑـﻪ محيط‌هاي آبي ﻣﺮﺣﻠﻪ دﯾﮕﺮي از ﺗﺼﻔﯿﻪ را ﻧﯿﺰ ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ، ﺗﺎ ﻣﻮادﻣﻐـﺬي آنﻫـﺎ ﺟـﺪا ﺷـﻮد. روشﻫـﺎي ﮔﻮﻧـﺎگوني ﺑﺮاي ﺟﺪاﺳﺎزي ﻣﻮادﻣﻐﺬي ﭘﺴﺎب ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳـﺖ اﻣـﺎ ﺑﺴﯿﺎري از آنﻫﺎ ﭘﺮﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺳـﺒﺐ ﺗﻮﻟﯿـﺪ ﻣﻘـﺎدﯾﺮ زﯾﺎدي ﻟﺠﻦ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ. ميكروﺟﻠﺒﮏﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ روش زﯾﺴــﺘﯽ ﻣﻨﺎﺳــﺐ ﺑــﺮاي ﺗﺼــﻔﯿﻪ ﭘﺴــﺎب ﭘﯿﺸــﻨﻬﺎد ﺷــﺪه اﻧــﺪ. سيستم‌هاي تصفيه جلبكي معلق كه سيستم‌هاي متداول در حال حاضر هستند، به طور كلي بارگذاري سلولي كمي دارند كه منجر به نياز طولاني مدت به زمان ماند هيدروليكي مي‌شود و همچنين برداشت سلول‌هاي معلق سخت است و اين امر موجب بازيابي نامؤثر و خطر آلودگي پساب تخليه شده مي‌شود. سيستم‌هاي رشد چسبيده يا بيوفيلم‌ها، شامل سلول‌هاي جلبكي تجمع يافته و اتصال يافته به سطح يك بستر از طريق ترشح مواد پليمري خارج سلولي هستند. اين سيستم‌ها امكان بارگيري بيشتر سلول نسبت به سيستم‌هاي معلق را مي‌دهند و سرعت بيشتري براي حذف موادمغذي ايجاد مي‌كنند. زمان ماند هيدروليكي پايين‌تر و كاهش حجم راكتور همراه با سهولت برداشت مزيت‌هاي اصلي براي تصفيه پساب است كه مي‌توان با روش‌هاي بيوفيلمي به آن دست يافت. هدف از انجام اين سمينار، بررسي مطالعات انجام شده در زمينه استفاده از فتوبيوراكتورهاي بيوفيلمي در تصفيه پساب با تمركز بر حذف فسفر و نيتروژن مي باشد.
