چکيده
نياز روزافزون جهان به انرژي و روند افزايشي انتشار آلاينده‌هاي حاصل از احتراق سوخت‌هاي فسيلي از يك سو لزوم پايبندي به قوانين زيست‌محيطي از سوي ديگر محققان را ملزم به توسعه روش‌هايي جهت كاهش آلودگي‌ها نموده است. يكي از تلاش‌هاي صورت گرفته در اين راستا حذف تركيبات گوگردي از سوخت‌هاي هيدروكربني مايع مي‌باشد. فرآيند گوگردزدايي هيدروژني (HDS) به‌عنوان روشي كارآمد براي حذف گوگردسوخت‌ها به شمار مي‌رود با اين وجود عملكرد فرآيند HDS در حذف تركيبات گوگرد مقاوم مانند بنزوتيوفن، دي‌بنزوتيوفن و مشتقات آلكيل‌دار آن‌ها به دليل صرف هزينه زياد و شرايط عملياتي شديد ضعيف گزارش شده است. بنابراين از ميان روش‌هاي مختلف گوگردزدايي، فرآيند گوگردزدايي اكسايشي به دليل توانايي آن در حذف تركيبات گوگردي مقاوم در شرايط عملياتي ملايم به‌عنوان يك مكمل مناسب براي فرآيند گوگردزدايي هيدروژني به‌شمار مي‌رود. تركيبات گوگردي مانند بنزوتيوفن (BT) و دي‌بنزوتيوفن ( DBT ) و مشتقات آن ها حدود 70٪ از كل تركيبات گوگردي درون سوخت‌هاي حمل و نقل را تشكيل مي‌دهند. هدف در اين پروژه بررسي جذب تركيبات گوگردي اكسيد شده موجود در سوخت‌هاي هيدروكربني مايع مانند دي‌بنزوتيوفن سولفون ( DBTO2 ) به روش فرآيند گوگردزايي اكسايشي (ODS)، توسط مواد نانوساختار مي باشد. در مطالعات گذشته از جاذب‌هاي مختلفي مانند نانوفيبر‌كيتوسان و كربن فعال و خاك رس فعال شده و غيره براي حذف سولفون از ديزل اكسيد شده استفاده شده است.
